دانلود کتاب آقای رئیس جمهور

میگل انخل استوریاس، نویسنده‌ای گواتمالایی بود که در تاریخ ۱۹ اکتبر ۱۸۹۹ در گواتمالا به دنیا آمد. پدرش تاجر بود و او تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته حقوق گذراند و فارغ‌التحصیل رشته دکترای حقوق شد. او به لندن سفر کرد و سپس به پاریس رفت و به مدت هشت سال در این شهر زندگی کرد. در دانشگاه سوربن در رشته نژادشناسی و به‌طور خاص در زمینه‌ی ادیان قدیم آمریکای مرکزی تحصیل کرد. در سال ۱۹۳۰، اثر خود به نام “افسانه‌های گواتمالا” را در شهر مادرید منتشر کرد و به مردم این کشور افسانه‌های محلی خود را معرفی کرد. این کتاب به زبان فرانسه ترجمه شد و پس از آن، پل والری که مقدمه‌ای بر این اثر نوشته بود، به وی گفت که به وطنش بازگردد تا در میان هموطنانش به نوشتن ادامه دهد.
استوریاس پس از بازگشت به گواتمالا، به نوشتن پیش نویس کتاب آقای رئیس جمهور، شاهکار خود، پرداخت. این کتاب در ابتدا در ۱۹۴۶ در مكزيك منتشر شد، سپس در ۱۹۴۸ در آرژانتین و در نهایت در فرانسه چاپ شد. نویسنده به مناسبت انتشار این کتاب در سال ۱۹۵۲ جایزه ادبی بهترین رمان خارجی را دریافت کرد و از آن پس توجه جهانیان را به خود جلب کرد.
در سال ۱۹۴۹، داستان دوم “مردانی از ذرت” نوشته‌ی استوریاس منتشر شد. در این اثر، نویسنده ویرانی جنگل‌های بومی‌ها را به دست سفیدپوشان به تصویر می‌کشد. همچنین، استوریاس چندین مجموعه شعر منتشر کرده و به سردبیری یکی از روزنامه‌های ادبی پرداخته و در سال ۱۹۴۲ به عنوان نماینده مجلس ملی انتخاب شده و در پی آن ماموریت‌های سیاسی بر عهده گرفته است. در آن دوران، مجموعه‌ی سه داستان با نام‌های “گردباد ۲” (۱۹۵۰)، “پاپ سبز ۳” (۱۹۵۴) و “چشمان دفن‌شدگان ۴” (۱۹۶۰) را به جا آورده است که همگی از مهمترین آثار وی بوده‌اند. در این داستان‌ها، او به شدت عصیان دهقانان را در مقابل محتکران توصیف کرده است. در سال ۱۹۴۶، استوریاس به سمت فرهنگی در سفارت مکزیک منصوب شد و سپس به آرژانتین و فرانسه سفر کرد. در سال ۱۹۵۰، او انتخاب کرد که وطن را وادار شود و در آرژانتین مقیم شد. در آنجا، داستان “تعطیلات در گواتمالا” (۵) را نوشت.
بعدر از آن به کشور فرانسه برگشت و سفرهای فراوانی را انجام داد تا کشورش را بهتر بشناساند. در سال ۱۹۶۶ سفیر کشورش در پاریس شد و جایزه صلح لنین را دریافت کرد. نویسنده، دو داستان مهم دیگر منتشر کرد، به نام‌های “زنی دورگه ۶” (۱۹۶۵) و “برکه گدا ۲” (۱۹۶۶). در هر دو اثر از سنن کشورش الهام گرفته و از لهجه‌ی شاعرانه استفاده کرده است. هنگام دریافت جایزه نوبل در ادبیات در سال ۱۹۶۷، استوریاس اعلام کرد :
این جایزه را برای خودم نگه نمی‌دارم، بلکه آن را به هموطنانم تقدیم می‌کنم. الهام گرفته از افسانه‌های موهومی کشور زادگاهم، در کتاب “آخرین الى استوریاس”، نویسنده ماجراجویی‌های دهقانانی را که در کوهستانها و تپه‌ها زندگی می‌کنند، با اسطوره‌های گواتمالا که بشر از ذرت بوجود آمده است، آمیخته است.
“جیب زنی که خداشناس نبودا” نام کتابی است که در آن آقای رئیس جمهور توصیفی واقعی از حکومت استبدادی در گواتمالا از سال ۱۸۹۸ تا ۱۹۲۰ را به تصویر می‌کشد. او در قصرش ساکن بود و از آنجا به ملت فشار می‌آورد، در حالی که به نظر ساده می‌آمد و به چیزی جز قدرت علاقه‌ای نداشت.
وی با دوستانش و نزدیکانش  رفتار خوبی داشت، اما همیشه ریاکاری را فراموش نمی‌کرد و آماده بود که با کمترین سوءظن همه را نابود کند. او در توطئه‌ها ماهر بود و در زمان حکومتش، تنها وحشت و تاریکی را به مردم نمی‌پاشید. کتاب “آقای رئیس جمهور” از ابتدا تا انتها همراه با هیجان و اضطراب عمیقی آمده است که نویسنده ماهر می‌تواند آن را زیباتر و آرام‌بخش‌تر بیان کند.
نوشته‌ی استوریاس به چنین تاثیرگذاری و جذابیتی برخوردار است که حتی برای واقعیت‌های ناراحت‌کننده و شدید، جذابیت استثنایی‌ای دارد. به همین دلیل، خواننده هرگز رقیب قهرمان دلخراش و رنج‌کشیده، میگل انخل استوریاس، را از یاد نمی‌برد. بایستی در نظر گرفت که مترجم فرانسوی، این آثار را به عنوان یکی از بزرگترین داستان‌نویسان و شعرا رؤسای آمریکای لاتین معرفی کرده و این کتاب را به عنوان یک شاهکار ادبیات معاصر تصور نموده است. در زمان اقامت نویسنده در پاریس، دوستی نزدیک بین آنها شکل گرفت و پس از این اقامت، هنگام بازگشت به کشورش، یک نسخه اصلی از دست‌ نویس این کتاب را به من بدهید و اجازه بدهید آن را بخوانم.
مدت‌هاست که دربارهٔ ترجمه این کتاب شک و تردید داشتم، زیرا دشواری آنقدر زیاد است که جرات هیچ اقدامی را از من سلب کرده است. سبک بی‌پروای و به همان اندازه شاعرانه‌ی استوریاس با معانی عمیق، این کتاب را به صورتی بی‌نظیر و شگفت‌انگیز نشان داده که ترجمه آن را بسیار دشوار می‌کند. ما می‌دانیم که هنگامی که یک نوشتار از یک زبان به زبان دیگر ترجمه می‌شود، تا حدودی هماهنگ نخواهد بود و ممکن است گیج‌کننده و غیرقابل فهم باشد. مترجم باید چه تلاش‌های زیادی بکند تا سبک اصلی نوشتار را با صداقت حفظ کند و در عین حال، متن را به شکل شگفت‌انگیز و دور از درک خواننده نگرداند. از طرفی، چگونه ممکن است؟
چگونه می‌توان به مردم نشان داد که چنین اثری به مرور زمان در کشورهای آمریکای لاتین چنین شهرتی پیدا کرده است؟ “کتاب آقای رئیس جمهور” تصویری زنده از یک جمهوری مرکزی آمریکای مطیع و منقاد به حکومت مستبد، خودخواه و ریاکار ارائه می‌دهد.