دانلود کتاب تسخیر شدگان فئودور داستایوفسکی

قبل از اینکه شروع کنم به شرح اتفاقات جدید و عجیبی که در شهرمان افتاده است و هیچکس تا به حال بدون کیف این کار را انجام نداده است، چون سابقه آکادمیک در زمینه هنر ندارم، دوست دارم فضا و فضا را شرح دهم زندگی استان توفی میوریگی، هنرمند شهر ما، ارجمند ورخوفنسکی. این جزئیات به جای مقدمه ای بر این داستان و داستانی که قرار است تعریف کنم، پوشش داده خواهد شد. این دور از واقعیت است. لازم به ذکر است که پاک همیشه در شهر ما نقش ویژه ای داشت، یعنی خود را قهرمان ملی می دانست و با عشقی افراطی این نقش را دوست داشت. به نظر می رسید که او نمی تواند بدون او زندگی کند. از این مقاله نباید چنین استنباط کرد که من می خواهم او را با یک بازیگر تأثیرگذار مقایسه کنم. پروردگارا مرا از این اشتباه نجات ده چون بیشتر از چیزی که تصورش را می کنم به او احترام می گذارم. شاید او به بازی های نقش آفرینی عادت کرده است. یا به عبارت دقیق تر، این خواسته ای بود که از کودکی در او تلقین شده بود. در نتیجه همیشه دوست داشت نقش بازی کند و بازی کند. البته نقش های بامزه و فاخر را دوست داشت. به عنوان مثال، او خود را سیاستمداری خطرناک در تبعید می دانست. این دو ویژگی برای او بسیار مهم است. قدیسى داشتند که فوراً او را مجذوب خود کرد و به تدریج بر مقامش افزوده شد و در طول سالها فکر کرد شخصیتش به جایگاه بسیار والا و جذابى رسیده است. در یک داستان مهم انگلیسی که یک قرن پیش منتشر شد، قد گالیور در بازگشت از سرزمین لیلیپوت دو خانه سنجاب بیشتر نیست. بنابراین او شروع به غول دانستن کرد و وقتی در خیابان های لندن قدم می زد از این که مردم برخلاف میل باطنی خود جای خود را به او دادند تا به دست او نیفتند عصبانی بود. او همیشه خود را کوچک تصور می کرد و خود را غول می دانست و حتی افراد قدبلند با شلاق به او ضربه می زدند. فقط نیروی عادت این توهم را ایجاد کرده است. همین عادت – برای داستیان، تروفی موجی ما، مشکل ساز شد و او را به این نقطه رساند و شاید بتوان ادعا کرد که تأثیر عادت او خوش خیم تر و بی ضررتر بوده است. باید گفت که در همان زمان عده ای در همه جا ظاهر می شدند، زیرا او مردی نجیب و شریف یا اهرموش بود. بود، اما نمی توان گفت که او هرگز مشهور نبود. بی شک او روزگاری یکی از چهره های سرشناس و فعال، نماینده پرافتخار و حافظ نسل قدیم، مردم بود و عده ای به نام او دویدند، هرچند بسیار مختصر بود و لحظه ای دوام نیاورد. هرزن بود که او را چاد، چادایف، بلینسکی، گرانوفسکی، گرانوفسکی و هر زنی می نامیدند و این شهرت از خارج به دست آمد. اما در فعالیت های Estian Trophy Movic از همان ابتدا اتفاق ناگواری رخ داد. معلوم می شود که نه تنها “رویداد ناگوار”، بلکه حتی این رویداد نیز وجود نداشته است. در کمال تعجب از یک منبع بسیار موثق متوجه شدم که بر خلاف تصور عمومی، استیان تروفی موویچ نه تنها به ایالات متحده اخراج نشده است، بلکه پلیس نیز او را تعقیب نکرده است. قدرت تخیل تا جایی که می توانید بروید. ایستیان تروفی موویچ در تمام زندگی خود به سادگی متقاعد شده بود که در محافل خاصی او را خطرناک می دانند و کوچکترین اقدامات او پنهان، نظارت و کنترل می شود. در 20 سال گذشته در ایالت تاسیس شده است. وقتی رسیدند، از قبل تصوراتی درباره او داشتند و با او عصبانی بودند. این افکار توسط مقامات عالی رتبه به آنها القا شد و این امر با روی کار آمدن آنها بیشتر آشکار شد. به کسی که با شواهد غیرقابل انکار ثابت کند که ترس هایش بی اساس هستند جایزه موویچ تعلق می گیرد. وی این اظهار نظر را توهین آمیز دانست. با این حال، او مردی با هوش و صاحب کاری بود و علاوه بر آن، عاشق بحث، مطالعه، تحقیق و پژوهش بود… اما در زمینه تحقیق کار قابل توجهی انجام نداد و حتی به نظر می رسید. که چنین اقداماتی انجام نداده بود. اما در کشور ما، در روسیه، محققان اغلب با مشکلات مشابهی روبرو هستند.
با بازگشت از خارج، معتقدم استین تروفی موویچ شهر کر را با شکوه و شجاعت به دانشگاه برد. او فرصتی برای ایراد سخنرانی های دیگری در مورد اعراب نداشت، اما اوقات فراغتی نیز داشت، به همین دلیل بود که سال ها آشکارا از ادغام موفقیت آمیز شهر هانو در آلمان دفاع کرد. 1428-1413، و در این مورد نیز شرایط و حوادث بسیار ناچیز بود، اتفاقات عجیب و ناشناخته رخ داد و چیزی به ارمغان نیاورد. آقای ابر در آن صورت برخی از طرفداران اسلام را با خود عصبانی می کرد.