درباره آنتوان روکانتن سی و پنچ ساله تاریخ نویس که به بیماری افسردگی دچار شده و اشیاء بی جان باعث حالت تهوع او می شوند. کتاب تهوع اثر ژان پل سارتر است.
دانلود کتاب تهوع
- بدون دیدگاه
- 1,429 بازدید
- نویسنده : ژان پل سارتر
- دسته : داستان , خارجی
- زبان : فارسی
- صفحات : 312
- بازنشر : دانلود کتاب
- قرار گرفت
- مشخصات
- نویسنده : ژان پل سارتر
- دسته : داستان , خارجی
- زبان : فارسی
- صفحات : 312
- بازنشر : دانلود کتاب
- قرار گرفت
- باکس دانلود
دانلود کتاب تهوع
- کتاب اورجینال و کامل
- این کتاب هارو حتما بخون عالین
- آنلاین
دانلود کتاب تهوع
توضیحی درباره “تهوع”
مقدمه
هر کودکی که آرزو دارد یک قهرمان مشت زن، دریا سالار یا فضانورد شود، این انتخاب را به عنوان یک مسئله واقعی ترجیح میدهد. اگر نویسنده به انتخاب تخیلی میپردازد، این امر باعث ایجاد تردید درباره این دو دنیا میشود.
سارتر میتواند آخرین نویسنده قبل از جنگ و اولین نویسنده پس از جنگ در فرانسه باشد. او یک نویسنده معروف به حساب میآید که
این شرح، بخش اول یک بررسی به نام “تهوع” و “مگسها” نوشته شده توسط کیت گیر، استاد دانشگاه آکسفورد است که به صورت یک یادداشت، در سلسله مقالات “مطالعات در ادبیات فرانسه” منتشر شده است.
امیدوارم این شرح به خواننده کمک کند تا مفهوم تهوع را بهتر درک کند.
در دههی ۱۹۳۰، محبوبیت رمان “تهوع” اثر سارتر، افزایش یافت. نویسندگی او تحت تأثیر جنگ بود و پس از آزادی فرانسه، به نوشتن ادامه داد. پس از جنگ، نه تنها به دلیل نمایشنامهنویسی بلکه به خاطر تبدیل شدن به یک نماد برجستهٔ روانشناسی وجود گرفت. اما اگر به تحلیل نوشتههای سارتر بپردازیم، میتوان فهمید که تأثیر جنگ بر آثارش آشکار است. این مفهوم با توجه به توالی زمانی آثار او مشخص میشود، از جمله “تهوع” در ۱۹۳۸، “دیوار” در ۱۹۳۹، “باریونا” در ١٩٤٠، “مگا” و “هستی و نیستی” در ١٩٤٣.
سارتر یکی از نویسندگان برجسته قبل از جنگ و اولین نویسنده بعد از جنگ است که در دوره ۱۹۰۵-۱۹۸۰ فعالیت میکرد. پل زدن این دو دوره زمانی، حاوی ادامه و تطبیق با تغییرات بوده و ارزش یک مطالعهٔ منحصر به فرد و خواندنی را دارد. سارتر قبل از جنگ بیشتر به عنوان یک فیلسوف و معلم شناخته میشد و کمتر به مسائل اجتماعی علاقه داشت. او میگفت: “من از سیاست فرار میکردم و از پذیرش هر گونه تعهدی اجتناب میکردم (…) حتی در سالهای بحرانی دوران جنگ جهانی دوم.”
در حالی که سارتر در برلین بود، متقاعد نشد که درگیر تعهدات سیاسی شود. این حالت تهوع نشاندهندهٔ خصوصیت فلسفی و شخصی او است؛ زیرا تجربهٔ آنتوان روکانت دارای بعد فلسفی ماورایی (متافیزیکی) است و او با وجود تعامل با ۲۰ فرد دیگر، رضایت خاطر مورد نظر خود را در شرکت در رویدادها و تعامل با دیگران نمییابد؛ بلکه با خلوت و تأمل در هنر به خود میآید. به عبارت دیگر، نگارش یک رمان ممکن است نیازمندی و الزامی را برآورده میسازد که در شرایط دیگر وجود ندارد. او در «مگسها در اُرِست ۲۲» از مسئله همبستگی آگاه است، اما راه حل مورد نظرش با روش حل مطلوب روکان، به دلیل امید به عمل به شکل جمعی و شناخت این موضوع، متفاوت است.
از یک آثار به دیگری، شباهتهایی به اندیشههایی که در آنها بیان شده به وضوح مشهود است. این اندیشهها نیز به طور تکراری مفاهیمی را بازتاب میدهند که صرفاً در فلسفههای دهههای پیش از جنگ، به ویژه در “وجود و عدم” سال ۱۹۴۳، مطرح شده بودند. تناقضاتی به اندازهای از اینجا بروز میکند که در حالی که احتمال وجود یک تجربه شخصی خالص را در دفتر خاطرات شخصی در زمان وجود دارد، تئاتری که سارتر در آن فعالیت میکند نشاندهندهٔ این است که انسان را همزمان با دیگر انسانها در جهان نشان میدهد. این تناقض نشات گرفته از تحولات شخصی و نظری سارتر است که از دیدگاه شخصی او به سوی یک دیدگاه جهانی بیست و سوم به وجود آمده است؛ دیدگاهی که تصور میکند وجود فرد تنها به اندازهٔ وجود یک جهان است که شامل دیگران است و در آن عمل مؤثر باید با دیگران انجام شود. به زبان دیگر، زمانی که توفان و مگسها را با هم دید…
در ارتباط با آثار سارتر در زمینه ادبیات تخیلی بحثهای فراوانی وجود دارد. از جمله، رمان “تهوع” که به عنوان یک آثار تخیلی محسوب میشود، و دو کتاب فلسفی به نامهای “تخیل ۲۵” (نوشته در سال ١٩٣٦) و “امر تخیلی” (نوشته در سال ۱۹۴۰). در زندگینامهاش، سارتر به ما میآموزد که اهمیت کلمات را در زندگیاش نمیباید نادیده گرفت. او بیان میکند که وجود یک رابطه میان کلمات و جهان تخیلی وجود دارد که تأثیرگذار است. او اظهار میکند که جهان تخیلی، به عنوان یک فضای غیرمادی و غیرواقعی، نمیتواند وجود داشته باشد.
یکی از روابطی که میتوان با آن داشت، تخیل است که به طور پایدار با آن تعامل داشته باشیم. سارتر در صفحه ۱۷۰ با انکار وجود اشیای غیر واقعی مخالفت نمیکند؛ او میگوید: “شیء غیر واقعی وجود دارد. این شیء بدون شک به عنوان یک موجود غیر واقعی، به عنوان یک موجود غیرفعال واقعی وجود دارد؛ اما وجودشان قابل انکار نیست.” به همین دلیل، به این نتیجه میرسد که اگر اشیای غیر واقعی وجود دارند، وجود آنها به همان شکل واقعیت دار بودن اشیاء واقعی است؛ اشیاء واقعی چیزهایی هستند که درک ما به آنها میرسد، مثل میز.