دانلود کتاب جراح دیوانه

در آلمان به مدیر مالی دانشکده پزشکی یا دانشکده جراحی، مشاور دانشکده می گویند و با وجود اینکه آلمان پس از جنگ جهانی دوم به شرق و غرب تقسیم شد، موقعیت مشاور دانشکده در آلمان شرقی نابود نشد .

دانشگاه های آلمان شرقی دیگر مانند گذشته مستقل نبودند و همه تحت نظارت دولت آلمان شرقی بودند، اگرچه هر دانشکده پزشکی و جراحی یک سرپرست داشت.
در 15 می 1948، یک مشاور پزشکی و جراحی به نام باسم (هال) وارد دفتر بازرسی بهداشت در برلین شرقی شد.

در آن زمان هنوز دولت آلمان شرقی به طور رسمی تأسیس نشده بود و شهر برلین که توسط دولت های چهار کشور اتحاد جماهیر شوروی، آمریکا، بریتانیا و فرانسه تسخیر شده بود، قوانین اداری خاص خود را داشت. با این حال، برلین شرقی که اکنون پایتخت آلمان شرقی است، به طور غیر رسمی پایتخت آلمان شرقی در نظر گرفته می شد.

در آلمان رسم بر این بود که پزشکان و جراحانی که برای بیمارستان های دولتی انتخاب می شدند مورد تایید وزارت بهداشت قرار می گرفتند و مشاوران پزشکی و جراحی نیز در انتخاب پزشکان و جراحان بیمارستان های دولتی نظر داشتند. از بودجه دولتی یا محلی اداره می شد.

در آن روز دکتر هال از دفتر بازرسی بهداشت آلمان شرقی بازدید کرد تا انتخاب جراح را ترتیب دهد.
دکتر هال وارد مطب پزشکی قانونی شد، نشست و سپس گفت: «من اینجا هستم تا در مورد دستیار جدیدی که در بیمارستان Charité کار خواهد کرد، با شما صحبت کنم.»

بازرس بهداشت پاسخ داد: “شنیده ام که دکتر ویلفرد در این بیمارستان کار خواهد کرد.”
دکتر هال گفت: آیا می دانستید که دکتر ویلفرد یکی از اعضای حزب نازی است؟
بازرس بهداشت پاسخ داد: “من این را می دانم، اما پروفسور سار بروخ او را به عنوان دستیار خود انتخاب کرد.”

دکتر (Hall) جوان بود و چیز زیادی در مورد سال بروخ نمی دانست، بنابراین گفت: از آنجایی که سال Broch شما را به عنوان دستیار انتخاب کرد، آیا فکر می کنید من باید همه قوانین را زیر پا بگذارم؟
اگر با این انتصاب موافقت کنید، بالاترین در مورد آن چه خواهند گفت؟

کارشناس پزشکی پاسخ داد که به دلیل کمبود جراح، خود اولبریخت موافقت کرده است که دکتر ویلفرد زیر نظر دکتر سار بروخ کار کند.
وقتی دکتر (Hall) متوجه شد که پیشنهاد دکتر سار بروخ مبنی بر اینکه دکتر ویلفرد باید زیر نظر او به عنوان دستیار کار کند، توسط مقامات بالاتر پذیرفته شده است، دیگر مخالفتی نکرد، بلکه برخاست و اتاق را ترک کرد.

Professor Ferdinand – (سال بروخ پیرمردی هفتادو دو ساله بود که در آن زمان در Berlin شرقی روزگار را یکی پس از دیگیری می گذراند و زمانی مورد حسادت تمام جراحان آلمانی بود؛ او در مقایسه با جراحان دیگر بسیار با استعداد بود. بنابراین جراحان دیگر به تدریج فراموش کردند) از حسادت خود صحبت کردند و در عوض به سار بروخ احترام گذاشتند.

بعضی ها آنقدر خوب هستند که نورشان آنقدر کور می شود که سعی می کنند خاک و گل را به سمتشان پرتاب کنند تا اینکه رقبایشان هم همین کار را می کنند و چراغ خاموش می شود.

اما  Sal Broch در میان متخصصان آلمانی و اروپایی آنقدر خوب و معروف بود که هیچکس به فکر پرتاب خاک و گل به سوی او نبود. آنها می دانستند که انجام این کار باعث بی اعتبار شدن کار او و اثبات حقارت او نسبت به سایر جراحان می شود.

با این حال، برخی از جراحان آلمانی در اعماق قلب خود امیدوار بودند که روزی (دستان ساربرخ نیز تحت تأثیر قرار گیرد) پس از ورود سالبروخ به دوران پیری، مرحله ای پس از 60 سال وجود دارد. بیماری). او می لرزد و دیگر نمی تواند چاقوی جراحی را نگه دارد یا به اتاق عمل برود.

با این حال سال ها از 60 سالگی او (Sal Broch) می گذرد اما اثری از لرزش در دستان این جراح با استعداد نبود.
پس از به قدرت رسیدن نازی ها در آلمان، هیتلر می خواست از ساربروخ در حزب نازی استقبال کند، زیرا تصویر او بسیار خوب بود.