دانلود کتاب جنایت و مکافات

بیوگرافی داستایوفسکی
فئودور داستایوفسکی در اکتبر 1831 در یکی از بیمارستان‌های نزدیک مسکو که پدرش پزشک بود به دنیا آمد. از جزئیات کودکی او اطلاعی نداریم، فقط می دانیم که پدرش مردی تندخو و عصبانی بود که این تندخویی بر اثر مرگ همسرش شدت گرفت و در نهایت به دست او کشته شد. موضوعات به همین دلیل البته این وضعیت پدر در اخلاق و اخلاق پسر بی تأثیر نبود. فئودور پس از پایان دبیرستان به همراه برادرش به پاترز-برک رفت و در مدرسه مهندسی نظام در رشته ریاضیات تحصیل کرد و در سال 1843 تحصیلات خود را به پایان رساند و علاوه بر این در دوران تحصیل به دلیل ذوق طبیعی و به ویژه آثار به بادبیات علاقه مند شد. بالزاک تأثیر زیادی بر او گذاشت، به طوری که مدتی مشغول ترجمه آنها بود. در همین دوران بود که فقر و تنگدستی بر او فشار آورد و شادی و خوشی دوران جوانی را از او گرفت. اما میل و وسوسه داستایوفسکی بدبیات به حدی بود که از استخدام در ارتش سرباز زد و از سبک گوگول، پوشکین و تا حدودی بالزاک پیروی کرد. در سال 1864 پس از چند سال تلاش و زمان، اولین کتاب خود را به نام «مردم فقیر» منتشر کرد. اگرچه این کتاب به شیوه گوگول و به تقلید از او نوشته شده بود، اما کاملاً بدیع نبود.به دلیل تحلیل دقیق ناکامی های طبقات محروم جامعه و تعمق در روح آنها و به دلیل سادگی مؤثر، توجه بلینسکی منتقد معروف (1) و دیگر اساتید و نویسندگان روسی به ویژه تورگنیف را به خود جلب کرد. و نگاراسوف اتفاق افتاد و ظهور یک نابغه در ادبیات روسی را پیش بینی کردند. همین تشویق و موفقیت باعث شد که در عرض سه سال چهار اثر ارزشمند «شب های سفید» و «مشابه» و «آقای پروکارچین و د نتوچکانجوانو» را بنویسد و شهرت بیشتری پیدا کند. متأسفانه به دلیل یک اتفاق ناگوار که باعث دردسر و تغییر داستایوفسکی شد، این پیشرفت متوقف شد.
توضیح اینکه در آن زمان نیکلای اول در روسیه سلطنت می کرد و با هر نوع نهضت آزادی خواهی و برقراری عدالت اجتماعی کاملا مخالف بود و با کمال ظلم از کوچکترین اقدام در این زمینه جلوگیری می کرد. در نتیجه این نوع استبداد که با اختلافات شدید طبقاتی و وخامت اوضاع اجتماعی به ارث رسیده بود، طبقات جوان و روشنفکر به آزادی گرایش پیدا کردند و مخفیانه برای برقراری عدالت اجتماعی تلاش کردند و انجمن هایی تشکیل دادند.
بلینسکی (1)
یکی از این انجمن ها انجمن مخفی پیتر اشوفسکی بود. داستایوفسکی در
در سال 1849 به جرم عضویت در این جمعیت با نه نفر از همراهانش و پس از خدمت گرفتار شد.
او 18 ماه را در زندان گذراند و به اعدام محکوم شد.در همین مدت 18 ماه، داستایوفسکی بیمار شد
مبتلا شدند سرانجام این ده نفر را به محل اعدام بردند و تمام مراسم اعدام از جمله
چشم بند، چشم بند و … را انجام دادند اما در آخرین لحظه
زمانی که قرار بود حکم اجرا شود، افسر خبر داد که نزار مجازات محکومان را یک درجه تخفیف داده است.
و به این ترتیب داستایوفسکی یک سال با اعمال شاقه و محرومیت از همه حقوق زندانی شد.
او از نظر مدنی و اجتماعی محکوم شد. نویسنده بزرگ پس از گذراندن این چهار سال در زندان
خلق و خوی او به قدری تغییر کرد که تا شش سال دیگر نمی خواست به پترزبورگ برگردد
چهار سال در ترکستان ماند. سپس در سال 1859 به پترزبورگ بازگشت و دوباره مشغول بود
او نویسنده شد و کتاب روستای ستیان چکوف و ساکنان آن را نوشت. او پیسکین» پهلوان
این داستان نفرت انگیزترین تصویری است که تاکنون در ادبیات انتقادی روسیه توصیف شده است
داستایوفسکی به همراه برادرش مجله زمان و سپس مجله دوران را منتشر کرد.
و کتاب معروف “قربانیان” که تاثیر دیکنز در آن به وضوح مشهود است و کتاب و خاطرات
او خانه مردگان را در همین مجلات منتشر کرد. موضوع کتاب اخیر شرح رنج و شکنجه است
سختی ها و بدبختی های زندانیان سیبری. در این کتاب داستایوفسکی با تمام قدرت
تشریح عظمت و عظمت و توانایی برخی از محکومین و محکومین زندان های سیبری
این کتاب داستایوفسکی را به ذهن بازگرداند و تأثیر زیادی بر افکار عمومی گذاشتبه طوری که خود تزار هنگام خواندن این کتاب نتوانست گریه اش را متوقف کند. بنابراین
از انتشار این کتاب، آثار داستایوفسکی جنبه دیگری گرفت و کتاب های مهم و مفصلی یافت
منتشر شده است که با آثار قبلی او و به دلیل رنج زندان های دیگر در آنها کاملا متفاوت است
هیچ اثری از انقلابی بودن و دلبستگی به پیشرفت جامعه و تلاش برای بهبود زندگی وجود ندارد
توده به چشم نمی آید و آثارش رفته رفته جنبه فلسفی و مذهبی و دوگانگی یزدان و اهریمن به خود می گیرد.
تجسم و تحلیل روح خبیث و مهربان در سراسر آنها دیده می شود. او در سال 1864 کتاب «روان زیرزمینی» را منتشر کرد که هسته اصلی آثار اوست
موضوع این کتاب نیز مانند دیگر کتاب های او مسئله آزادی انسان است. این کتاب نقطه عطف نوشته های اوست و رشد قطعی نبوغ او را آشکار می کند. سلسله آثار بزرگ و مهم او با این کتاب آغاز می شود و این کتاب بحرانی را نشان می دهد که او را از ایده آلیست بشردوستانه دوران جوانی به خالق غم انگیز دوران پیری تبدیل کرد. شارل دو بوس، منتقد مشهور و معاصر فرانسوی درباره این کتاب می گوید: من نیز مانند آندره ژید معتقدم که کتاب دروان زیرزمینی مرکز و کلید تمام آثار داستایوفسکی است، این کتاب نمونه کاملی از ادبیات اهریمنی و نتیجه فعالیت نشخوار فکری او اگر نیچه (1) قادر به آرزو باشد
نیچه (1)
4
دارد و می ستاید. این گرایش را نباید با شیطان پرستی اشتباه گرفت و هرگز نباید فراموش کرد که کانون افکار نیچه همواره تفکر و مبارزه با خود بوده است. در منطقه اهریمنی، داستایوفسکی صعود می کندسراشیبی، در حالی که نیچه می گذرد و بالا می رود. شاید داستایوفسکی عمداً آثار شیطانی را خلق نکرده است، اما چون نبوغ او تاریک و پیچ در پیچ بود، افکار شیطانی در آنجا شکل گرفت. از جمله کتاب و جرایم و مجازات. برای اولین بار در سال 1867 این کتاب پر سر و صدا و بسیار مهم در مجله Russian Peak منتشر شد. این کتاب یک شاهکار هیجانی شدید و روانشناسی تحلیلی است. داستایوفسکی در این کتاب شرایط سخت زندگی مردم فقیر و محروم را به تصویر می کشد و روحیه جنگجوی خود را با عمق و تیزبینی عجیبی نشان می دهد. این کتاب پس از برادران کارامازوف، بهترین شاهکار داستایوفسکی محسوب می شود. از سال 1867 سفر و آوارگی داستایوفسکی به خارج از روسیه آغاز شد و او در کشورهای خارجی بود. در همان سال کتاب معروف «دیوها» را نوشت و در سال 1869 در سال 1871 مجدداً به روسیه بازگشت و بقیه آثارش یعنی کتاب «جوان و قمارباز» را نوشت. یکی از آنها انتشار است. او در سال 1876 مجله ای به نام «دفترهای یک نویسنده» تأسیس کرد. این دفترها بسیار مهم و قابل توجه هستند زیرا حاوی نکاتی در مورد وضعیت روحی او هستند. سرانجام در سالهای 1879-1880 آخرین اثر و شاهکار جاودانه او “برادران. کارامازوف” منتشر شد که او را جاودانه و جهانی کرد. پس از آن پیری، ضعف، عصبانیت، درد و رنجی که اوطاقت هر گونه فعالیتی را از او سلب کرده بود تا اینکه در ژانویه 1881 از دنیا رفت و دوران شکنجه نجش به پایان رسید. ملت روسیه با تشییع جنازه ای بی نظیر و باشکوه از نویسنده ملی محبوب خود قدردانی کرد و داستایوفسکی برای همیشه از این پریشانی و بدبختی نجات یافت زیرا واقعاً به ندرت می توان کسی را یافت که در تمام زندگی خود با این همه درد و رنج روبرو شود. دست بسته است. نویسنده فرانسوی واژ (1) در کتاب رمان‌های روسی خود که در سال 1886 منتشر شد، ظاهر داستایوفسکی را به طور مؤثر ترسیم کرد و او مردی کوتاه قد، هشیار و عصبانی بود که به دلیل شصت سال رنج و کسالت فرسوده و قوز کرده بود. او با ریش بلند و موهای قهوه ای خود جلب توجه می کرد، او شبیه یک بیمار جوان است. با این حال، چون عجله داشت. چهره او مانند چهره دهقانان است
روسی، دماغش صاف بود و چشمان کوچکش زیر کمان ابروهایش می درخشید، مثل آتشی که گاهی
وقتی تاریک و ملایم است می درخشد.
Vogue (1)