دانلود کتاب خودت را به فنا نده

قسمت اول : استارت کار
آیا تاکنون به همان شکل که روز به روز به سرعت زمان می گذراند، احساس کرده‌ای که همچون یک همستر در چرخ دویده ولی واقعاً جایی نرفته‌ای؟ همیشه درگیر گفت‌وگوها و اندیشه‌های داخلی بوده‌ای که به هیچ عنوان خاتمه نخواهند یافت. زمانی به طور آرام صدایی زیر گوشت بهت می‌گوید: “خیلی تنبل و بی‌هدفی. تو حتی اندازه‌ای اعتماد به این حرف‌ها یا اثر آن‌ها را نمی‌دانی.” تو فقط برای از بین بردن استرس‌ها و فشارهای روحی کار می‌کنی. شاید اگر نتوانی چرخ زندگی را به سمت مورد نظرت بچرخانی، به تسلیم وا می‌کنی و شاید هرگز به هدف‌هایت، شادی و رضایت حقیقی دست پیدا نکنی .
این کتاب برای افرادی نوشته شده که تجربه خودگویی‌های بی‌حاصل را داشته‌اند. ؛ به جای فروپاشی، به بهترین نسخهٔ خودت در زندگی تبدیل شوی. بیا بحثمان را از یک نقطهٔ صحیح شروع کنیم. دو نوع گفتگو وجود دارد: ارتباط با دیگران و صحبت با خودت. ممکن است در واقعیت، اغلب مخاطب مکالمات روزمره‌ات خودت باشی و از همهٔ این گفتگوها در تنهایی لذت ببری. مهم نیست که آیا فرد برون‌گرا یا درون‌گراست، مقدار زمان قابل توجهی را برای صحبت با خود یا دیگران صرف می‌کند. این کار حتی ممکن است در حالت خواب هم انجام شود.
در حال حاضر هم با خودت صحبت می‌کنی؛ این نشانه‌ای از دیوانگی نیست، بلکه ممکن است نشان‌دهنده‌ی وجود کمی دیوانگی در همه ما باشد. همه‌ی ما به خودمان صحبت می کنیم ، بنابراین بنشین و این نمایشنامه شگفت آور را تجربه کن. براساس تحقیقات روزانه، حدود پنجاه هزار فکر از ذهن ما عبور می‌کند. فکرهایی که با خودتان صحبت می‌کنید، ممکن است از طریق دهان شما عبور نکنند یا سعی کنید بر آنها غلبه کنید و آن‌ها را شکست دهید، در حالی که ما هیچ تأثیری در اینگونه افکار واکنشی و خودکار نداریم. اما در مورد فکرهایی که معنادار هستند، قدرت تصمیم‌گیری داریم. فکرهای معنادار بدون برنامه قبلی به وجود نمی‌آیند. تحقیقات اخیر در حوزه علوم اعصاب و روانشناسی نشان داده‌اند که نوع گفتگوهایی که در کل روز با آن سر و کار دارید هستید،
پژوهش‌های انجام شده توسط دانشمند ویل هارت از دانشکده آلاباما نشان داده است که نحوه بیان و تفسیر رویدادها و تجربیات زندگی تأثیر چشمگیری بر روی احساسات و کیفیت زندگی ما دارد. در چهار آزمایش مختلف، شرکت‌کنندگان بایستی رویدادهای مثبت، منفی یا بی‌اثر را به یاد آورده یا تجربه کرده و سپس به شکل مختلفی درباره آنها صحبت می‌کردند. نتایج نشان داد که زمانی که آنها از رویدادهای بی‌اهمیت به شکل مثبت توصیف می‌کردند، احساس مثبت بیشتری داشتند، در حالی که وقتی درباره نقاط منفی صحبت می‌کردند، حالت منفی بیشتری تجربه می‌کردند.
این نتایج به طور ساده نشان می‌دهد که نحوه بیان و شرح دادن تجربیات، نشان‌دهنده نگرش و احساسات شخص است و تأثیر آن بر زندگی و رواج مشکلات بزرگ و کوچک فردی بسیار قابل توجه است. رابطه بین زبان و احساسات از دستگاه‌های قدیمی به شمار می‌رود و فیلسوفانی همچون ویتگنشتاین، هایدگر و گادامر همواره بر اهمیت نحوه استفاده از زبان در زندگی تأکید داشته‌اند.
ویتگنشتاین معتقد بود که سازگاری و تطابق افکار با واقعیت، اصلی‌ترین ملاحظه در زبان حقیقت است که باید درک شود. مطالعات نشان داده‌اند که خودگویی‌های مثبت می‌توانند بهبود چشمگیری در روحیه فرد، افزایش اعتماد به نفس، بهبود بهره‌وری و بهره مندی از مزایای دیگر منجر شود. پروفسور نیز در مطالعات خود مشاهده کرده است که خودگویی‌های درست قادر است یکی از پایه های مهم و کاربردی زندگی خوشبخت و موفق باشد .