دانلود کتاب در جستجوی زمان از دست رفته

زمانی که من کودک بودم، سرنوشت هیچ شخصیتی در تاریخ مقدس برایم دردناکتر از سرنوشت نوح به نظر نمی رسید، به دلیل طوفانی که او را به مدت چهل روز وارد کشتی خود کرد و پس از آن اغلب بیمار می شد و حتی در کشتی باقی می ماند. کشتی” برای مدت طولانی. روزها بود. در آن زمان بود که متوجه شدم نوح هرگز نمی تواند جهان را به وضوح از کشتی ببیند، اگرچه باریک و بسته بود و زمین در تاریکی پوشیده شده بود.
در یافتن وقتی که از بین رفته اثری عالی از یک مرد بیمار است. اثر نویسنده ای که برخی از تکان دهنده ترین صحنه های کتابش را به بیماری اختصاص داده است. که پرتره بیماران بسیار سخت و بی دفاع را می کشد. که از بیماری به زبان اسطوره‌ ای سخن می‌گوید، بلکه به زبان فنی، زبان مردی است که می‌داند و تجربه کرده است به بیماری عادت کرده و در معرض بیماری قرار گرفتن، و شهر وسیع تخیلاتش مملو از صفا و شوخ طبعی است. از چهره پزشکان بی رحم یا حسود. این که فحشا در محافل اشرافی آنها نفوذ می کند و از ستایش و احترام اهل علم برخوردارند. این شاهکار نویسنده ای خلاق است که ارتباط بین مرگ و میر را می‌دید و با بزرگ‌ ترین مهربانی روزی را تماشا می‌کرد که مرگ بر جسد بیچاره رنج‌دیده‌ای که دوستش داریم تسخیر می‌شود و هر کسی را که حضور مرگ را ببیند می‌کشد. در زمانی که بیماری تغییرات عظیم و محدودیت های جبران ناپذیری را بر زندگی تحمیل می کند. همانطور که ما مرگ خود را نه در لحظه مرگ شخص، بلکه ماه ها و گاهی سال ها قبل می بینیم، زمانی که مرگ مانند غریبه ای است که می آید و می رود، و یک شب به نظر می رسد برای همیشه رفته است، اما شب بعد با همه چیزش باز می گردد. انزجار، در خانه ما بمان.
اما آثار نویسندگان مدرن، از روسو گرفته تا کافکا، چندان زیاد نیست.
آیا آنها کار افراد بیمار هستند؟ فقط در بسیاری از آنها، از برادران کارامازوف گرفته تا وجدان، بیگانگی در ساختار اثر و فرم گنجانده شده است. آیا این یکی از عناصر بیانگر است؟ اما این رابطه خوشایند و وحشتناک انسان و بیماری در پروست ویژگی های متفاوتی به خود می گیرد. بسیاری از نویسندگان ذکر شده علیرغم بیماری به موفقیت دست یافته اند. آنها با بیماری به عنوان یک نیروی منفی که باید ایجاد می کردند و متوجه می شدند مبارزه کردند. از کارشان حذف کردند، بر آن غلبه کردند. اما پروست با بیماری او را پذیرفت و حتی او را در سازمان زندگی خلاق خود ادغام کرد. نقش او این نیست که هنگام مواجهه با یک بیماری از خود بپرسد: “چگونه می توانم از شر آن خلاص شوم؟” بیا درمان کنیم، چگونه درمان کنیم؟ چه چیزی در انتظار هر بیماری پیش رو است؟
دشمن جان شما را می گیرد، کار شما این است که به فکر شفا باشید، امید به بهبودی.
جلو نیا. وسوسه شفا، آواز زندگی، آهنگ را به هم می زند
او را مسخره می کند، پروست می آید آنجا که او می گوید
پزشک نیز اجتناب ناپذیر است و گاهی در مورد بیماری های خاص، حتی جسورترین جراحان.
آنها باید از خود بپرسند که آیا خوب است بیمار را از بیماری محروم کنند، او را از آن محروم کنند؟
از شر آن خلاص شوید. آیا جراحی برای او عاقلانه است؟ بله داخل
سازمان زندگی معنوی بدن باید روح را در درون خود به عنوان اسیر در برگیرد.
من کاری کردم که بیماری ایجاد کرد، به جای محدود کردن افقی که انسان در آن اجتناب ناپذیر است.
او آن را تاب داد و آن را به شدت عریض کرد، درست مانند حمله جنون آمیز ناروال.
آنها نقطه شروع و همچنین ماده اساسی کار و مفهوم فرهنگی اصالت ادبی او بودند.
ویژگی این کار این بود که هنرمند می توانست این بحران ها را به جنون برساند.
این عبارت برای توصیف کسی که در حال حاضر است استفاده می شود.
خواب مراحل متوالی آگاهی شما را از بیداری تا خواب دنبال می کند.
لحظه ای که خواب فرا می گیرد و با این حالت خواب مضاعف مواجه می شویم و
بیداری غیرممکن می شود) حملات بیماری پروست نیز طبیعی است