دانلود کتاب دوباره فکر کن آدام گرانت

15 نفر در حین پرواز در ارتفاع بالا بر فراز مونتانا از هواپیما پریدند. آنها چتر نجات نبودند، بلکه آتش نشانانی بودند که در شعله عی بزرگ جنگل ها تخصص داشتند و برای خاموش کردن آتشی که روز قبل بر اثر رعد و برق ایجاد شده بود، با چتر پرواز کرده بودند. آنها باید برای چند دقیقه آینده برای زندگی خود مبارزه می کردند. در آخرین ساعات یک روز گرم اوت در سال هزارو نهصدو چهل و نه میلادی بود که آتش نشانان بر فراز مان گولچ فرود آمدند.

با گسترش آتش در دره، آنها از کنار دره به طرف دریاچه میسوری راه افتادند. آنها قصد داشتند مسیری را در اطراف آتش حفر کنند، آن را حصار بکشند و آن را به منطقه ای هدایت کنند که آسیب زیادی به آن وارد نشود.

پس از حدود یک مایل راه رفتن، رهبر تیم، واگنر دوج، آتش را دید که مستقیماً به سمت آنها در سراسر دره می آمد. ارتفاع شعله های آتش به ده ها متر رسید. آتش به سرعت آنقدر سریع گسترش یافت که در کمتر از یک دقیقه دو زمین فوتبال را نابود کرد. در ساعت پنج چهل و پنج دقیقه مشخص شد که حتی گزینه خاموش کردن آتش نیز ممکن نیست.

دوج که متوجه شد زمان تغییر نقشه‌اش از جنگ به پرواز فرا رسیده است، به سرعت به تیمش دستور داد که بچرخند و از دره بالا بروند. آتش نشانان مجبور شدند از مسیری پر شیب و صخره ای با چمن تا زانو بالا بروند. تقریبا چهرصدو پنجاه متر را در هشت دقیقه طی کردیم و به کمتر از دویست متر بالای تپه رسیدیم. در حالی که ایمنی در دسترس بود و آتش به سرعت در حال گسترش بود، دوج اقداماتی را انجام داد که خدمه خود را گیج کرد.

به جای اینکه بخواهد از آتش فرار کند، سر پا ایستاد ، کمی خم شد ، جعبه کوچک کبریت را بیرون کشید ، آنها را روشن کرد و روی علفزار انداخت. یکی از ماموران مقابله با آتش آن روز را به یاد می آورد: “ما فکر می کردیم او باید دیوانه باشد. آتش از قبل به ما رسیده است. او چه کرد و چرا جلوی ما آتش دیگری راه انداخت.”

بنابراین وقتی دوج دستش را بلند کرد، به آتش اشاره کرد و گفت: «بیا اینجا!»، تعجبی نداشت که گروه به سخنان او توجهی نکرد. چیزی که این ماموران مقابله با آتش متوجه نشدند این بود که دوج یک استراتژی برای بقا طراحی کرده بود. او چمن های جلوی خود را به آتش کشاند تا راه فراری ایجاد کند و منطقه را خالی کرد تا آتش نتواند از آن عبور کند.

سپس آب را از فلاسک داخل دستمالی ریخت و دهانش را با آن پوشاند و تا 15 دقیقه بعد روی زمین دراز کشید و در حال سوختن بود. وقتی شعله ها از بالای سرش عبور کرد، با استفاده از هوا در نزدیکی زمین توانست زنده بماند.

در این حادثه دلخراش 12 آتش نشان جان باختند. یکی از ساعت های قربانی بعدا پیدا شد، اما عقربه های آن تا پنج پنجاه و شش دقیقه آب شده بود. چرا فقط سه افسر پلیس زنده ماندند؟ شاید با تمرینات بدنی، دو نفر باقی مانده موفق شدند از شعله های سوزان فرار کنند و به بالای تپه برسند. با این حال، موفقیت دوج به دلیل قدرت بدنی او بود.

وقتی از آمادگی ذهنی و الزامات رسیدن به آن صحبت می کنیم، معمولاً به «هوش» فکر می کنیم. هرچه باهوش‌تر شوید، مهارت‌های حل مسئله‌تان اصلاح‌تر می‌شود و سریع‌تر می‌توانید راه‌حل‌ها را پیدا کنید. طبق تعریف عمومی پذیرفته شده، مغز قدرت تفکر و یادگیری است.

اما در این دنیای پیچیده، مهارت شناختی دیگری وجود دارد که شاید مهمتر از مغز باشد. توانایی اصلاح و کنار گذاشتن دانش قبلی است. شما به تازگی یک آزمون چند گزینه ای را تمام کرده اید و یکی از پاسخ ها را نمی دانید. هنوز وقت هست آیا باید به نظر اصلی خود پایبند باشید یا پاسخ خود را تغییر دهید؟

تقریباً سه چهارم دانش آموزان معتقدند که تجدید نظر در پاسخ آنها برای آنها مضر است. شرکت آموزشی پیشرو Kaplan توصیه می کند: تجربه نشان داده است که بسیاری از دانش‌آموزانی که پاسخ‌های خود را تغییر می‌دهند، در نهایت پاسخ اشتباه را انتخاب می‌کنند. اگرچه به آموزش تجربی احترام می گذارم، اما سخت گیری شواهد را ترجیح می دهم.

پس از بررسی جامع 33 مطالعه، گروهی متشکل از سه روانشناس به این نتیجه رسیدند که اکثر تغییرات در هر مطالعه منجر به حذف پاسخ های نادرست و انتخاب پاسخ های صحیح می شود. به این پدیده خطای حدس اول می گویند.

در یک مطالعه، روانشناسان تعداد علائم پاک کن را در آزمون بیش از هزارو پانصد دانش آموز شمارش کردند. تنها یک چهارم از تغییرات شامل جایگزینی پاسخ صحیح با پاسخ نادرست بود و نیمی از آن پاسخ نادرست را اصلاح کردند.

من این را در کلاس های خودم در طول سال ها دیده ام. سوالات امتحان نهایی دانش آموزان من اغلب از پاک کن استفاده نمی کنند،

اما دانش آموزانی که به جای پایبندی به پاسخ های اصلی خود، ایده های خود را اصلاح می کنند، نمرات نهایی بالاتری دریافت می کنند. البته، پاسخ‌های مبتنی بر حدس دوم ممکن است بهترین پاسخ‌ها برای شروع نباشند. فقط به این دلیل که آنها بهتر هستند

وقتی دانش‌آموزان به پاسخ‌های خود اطمینان دارند، احتمالاً پاسخ‌های اولیه خود را تغییر می‌دهند. اما جدید

تحقیقات یک توضیح جایگزین را پیشنهاد می کند. به عبارت دیگر، صرفاً تغییر دادن پاسخ‌ها، عملکرد شما را بهبود ندارد.

آنچه باعث تحولی بزرگ و چشم گیر می شود نیاز به تغییر است.

تغییر پاسخ تنها دلیل تعویق نیست. کل مفهوم تجدید نظر ما را دچار تردید می کند.

آزمایشی را در نظر بگیرید که صدها دانش آموز را شامل می شود. این دانش آموزان به طرز خیلی اتفاقی و رندوم  انتخاب شدند

من مفهوم فرضیات اولیه نادرست را آموزش دادم. معلم در مورد اهمیت تغییر طرز فکر شما صحبت کرد و توصیه های زیر را ارائه کرد:

زمان مناسب برای تجدید نظر در دو امتحان بعدی باز هم قرار نبود جوابشان را عوض کنند.

بخشی از مشکل ما تنبلی شناختی است. برخی از روانشناسان می گویند که ما از علائم زیر رنج می بریم:

خساست ذهنی، سهولتی که معمولاً با آن نظرات خود را حفظ می کنیم.