دانلود کتاب سیلماریلیون

خداوند بی نیاز ملقب بود به آردا ایلوواتار و او را به این نام می شناختند ، در آغاز آینوها یا ” ایجادگران مقدس ” را خلق کرد ؛ آن‌ ها فرزندان اندیشه‌ اش بودند که قبل از خلق آن ها هر مخلوق دیگری حضور داشتند . او با آن‌ ها سخن می‌ گفت و نتهای ترانه را به آن‌ها می‌ بخشید و آینوها در حضور ایلوواتار ترانه می‌ خواندند و او را خوشحال می‌ کردند . ولی تعدادی از آینوها یا به صورت تکی آواز می‌ خواندند یا با گروه‌ های کوچک دیگر نغمه می‌ سرودند و بقیه به شنیدن موزیکشان اکتفا می‌ کردند ؛ زیرا هر یک از آن‌ها تنها یک قطعه از ذهن ایلوواتار را می‌ فهمیدند و با فهمیدن یکدیگر پیشرفت می‌ کردند ، هر چند به آهستگی . هر بار که به ملودی دیگران گوش می‌ کردند ، به فهم کامل تری از یکدیگر می‌ رسیدند و مچ شدن و همراه تر شدن شان به طرز چشمگیری . وقتی رسید که ایلوواتار تمام آینوها را باز خواند و قدرت بزرگی به آن‌ها بخشید و بسیاری از رموز وجود بزرگتر و اعجاب انگیز از هر چیز دیگر را بر ملا کرد ؛ این موجب تعظیم و حیرت آینو ها شد و آن‌ ها ساکت و با سجده کردن در حضور ایلوواتار احتارم او را نگه داشتند .
بعد ایلوواتار فرمود : من شما را بر آن می‌ برم که با همان ترانه بزرگی که افرینید ، نیرو های خود را در آراستن این نت ابراز کنید . من خواهم گوش داد و خوشحال خواهم شد زیرا زیبایی بزرگ به آواز بیدار خواهد گشت از طریق شما . صدا های آینوها همه جا پیچیده و دسته گروه کر بزرگی را شکل دادند ، شروع کردند به درآوردن نت ایلوواتار به آوازی بزرگ و صدایی برخاست از ملودی‌ های بی‌ پایان متناوب که به گونه‌ ای هماهنگ ایجاد می‌ شدند . این آواز به خلا راه یافت و دیگر خلاً نبود . از آن زمان تاکنون ، اینوها هرگز دیگر چنین موزیکی را خلق نکرده بودند .
البته اینطور می گویند که بعد از روزها ، او پسر و دختران ایلوواتار در کنار یکدیگر قرار می‌ گیرند و نغمه‌ ای بزرگ تر را تشکیل می‌ دهند . در آن دوران ، ملودی های ایلووانار صحیح زده نمی شد و شکل گرفته و همه به خوبی نقش و مسئولیت خود را درک می‌ کنند . ایلوواتار با افکار آنها آتش نهانی و اسرارآمیز را فهما می‌ دهد و شاد و خشنود است . اما ، ایلوواتار گوش می‌ دهد و به نظر می‌ رسد که همه چیز در آهنگ خوبی است ، اما وقتی نت‌ها به قلب ملکور می‌ رسند ، مسائلی که با احساسات و تخیلاتش همخوانی ندارند در ذهنش پدیدار می‌ شوند . ملکور دارای قدرت و دانش بیشتری بود و تمام این موهبت‌ ها را با سایر آینوها به اشتراک می‌ گذاشت . او عاشق خلق موجودات زنده بود و به دنبال آتش بی‌ پایان بود .
اصلا به ذهن ایلوواتار ایده ای نمی رسید و از خالی بودن آن ناراحت می شد . ولی به هر حال ، او آتش را نتوانست فراهم آورد چون آتیش تنها متعلق به ایلوواتار بود و نمی‌ توانست با سایر موجودات هماهنگ شود . او تعدادی از این ایده ها را را در ملودی‌ ها به صدا درآورد و نا هماهنگی در اطرافش بیشتر شد . بسیاری از کسانی که در کنار او آواز می‌ خواندند ناراحت می‌ شدند و توانایی هماهنگی آوازشان با ملودی ملکور را نداشتند . اما برخی دیگر به جای تلاش برای هماهنگی با آهنگ اصلی ، به تدریج آهنگ خود را با ملکور هماهنگ کردند . تا زمانی که ناهماهنگی و انسجام نامناسبی در آهنگ ملکور زیاد شد و ملودی گمشده و نظم در قطعه ها به گوش می رسید . اما ایلوواتار فقط نشست و گوش داد .