دانلود کتاب شهریار

مردی با شهرت و شهرت برای قرن ها، و حتی یک کتاب اندیشه سیاسی که در آن نامی برده نشده باشد، در می 1469 در فلورانس، ایتالیا، در خانواده ماکیاولی به دنیا آمد. نیکولو خانواده ماکیاولی یکی از قدیمی‌ترین و ثروتمندترین خانواده‌های شهر بودند و نگهبانان آن‌ها از قرن سیزدهم گاهی اوقات مناصب بسیار بالایی داشتند.

با این حال، پدرش که وکیل بود، ثروتمند نبود و در فقر زندگی می کرد و از درآمد ناچیز زمین کوچکی در نزدیکی شهر و دستمزدهای گاه به گاه که از حرفه خود می گرفت، امرار معاش می کرد. جامعه فلورانس به سمت ورشکستگی پیش می رود.

نیکولو یک بار نوشت که قبل از اینکه طعم زندگی را بچشد طعم فقر را چشیده است. به همین دلیل او در دوران کودکی تحصیلات متناسب با توانایی های خود ندید و در آن زمان جوانان فلورانسی به مدرسه پولیزیانو شاعر و اومانیست، استاد ادبیات رومی و یونانی هجوم آوردند و زبان لاتین را از او آموختند. و یونانی یاد گرفت.

ماکیاولی هرگز یونانی نخوانده است. او بیشتر در خانه درس می خواند تا مدرسه، با کتاب هایی که تنها تزئینات خانه فقیرانه پدرش بود. این آموزش همچنین برای او مفید بود، زیرا او را در برابر مایا، دانشمند بسیار انسان‌گرا که در آن زمان در اخبار مطرح بود، محافظت کرد و سبک و آداب خاص خود را به او داد.

ماکیاولی تا 29 سالگی ناشناخته ماند و در آن زمان به ریاست شورای دوم جمهوری فلورانس منصوب شد، مقامی عالی اگرچه به اندازه شورای اول نبود.

این شورا ابتدا به امور داخلی جمهوری می پرداخت، اما بعداً به شورای اجرایی و امور آن سپرده شد. ماکیاولی همچنین دبیر شورای شاه بود که از طرف او امور خارجی و دفاعی را مدیریت می کرد.
درباریان نیز برای گفتگوهای سیاسی به دادگاه های ایتالیا و کشورهای خارجی فرستاده شدند و اولین مأموریت مهم ماکیاولی در دربار فرانسه بود.

در سال 1500، پنج ماه در سرزمینی فراتر از رشته کوه های آلپ، این مرد پرشور را به ملتی قدرتمند معرفی کرد که زیر سایه حاکمی با سنت ها و نهادهای سیاسی قوی زندگی می کرد، من به او چیزهای زیادی آموختم، از جمله:

ماکیاولی در بازگشت به فلورانس بسیار مشغول بود. جمهوری فلورانس توسط چزاره بورجیا، که در تلاش بود سلطنت خود را در مرکز ایتالیا ایجاد کند، در شرف نابودی بود.

ماکیاولی نه تنها دربار نامه می نوشت، بلکه همیشه آماده رویارویی و مقابله با خطرات و مشکلات بود و در زمان خود بیشتر اهل عمل بود تا اهل قلم. در این دوره (1503) او کتاب کوچکی با عنوان «درباره نحوه برخورد با شهروندان سرکش والدیسیانا» نوشت که در آن نوشت:

«جهان همیشه پر از افرادی با احساسات مشابه است.» او اولین نفر بود. برای دفاع از این اصل که او دو بار به چزاره بورجیا اعزام شد و در سال 1502 شاهد انتقام خونین سزار از سرهنگ شورشی در شهر Senigallia بود که در مورد آن عنوان “چگونه دوک والنتینو تصمیم به قتل ویتلو زو گرفت” شرح معروف را نوشت.

از آن پس این شاهزاده مقتدر و جنایتکار قلب خردمندان را به خود مشغول کرد. در آن زمان، ایتالیا به چندین پادشاهی و جمهوری تقسیم شده بود و توسط قدرت های نوظهور اروپایی مانند فرانسه و اسپانیا در هم کوبیده می شد، شجاعت و حیله گری چزاره بورجیا از ویژگی های شاهزاده جدید است که قادر به انجام این وظیفه است.

واضح است که کار او در شاهزاده ایده آل سازی اعمال سزار است و تحسین او از چنین شاهزاده هایی کاملاً تحسین سزار نیست. هنگامی که پدر چزاره بورجیا، پاپ الکساندر ششم، در سال 1503 درگذشت، و جانشین او پیوس سوم مدت طولانی در این سمت نداشت،

ماکیاولی برای شورای مخفی کاردینال‌ها به رم فرستاده شد، جایی که با پاپ پل دوم دیدار کرد از جهان دشمن سرسخت سزار، سقوط قهرمانش، از آن با محکومیت یاد می کند، و از زندان سزار که با شادی یاد می کند، زیرا او علیه مسیح قیام کرد و سزاوار آن بود.

در همین حال، پیرو سودرینی در فلورانس برای مادام العمر به جای فرماندار انتخاب شد و ماکیاولی به سرعت قلب او را به دست آورد و دست راست او شد. این تأثیر قابل توجه بر رئیس دولت، او را بر آن داشت تا تفکر نظامی را به کار گیرد. برای قرن ها، دولت ایتالیا از ارتش های مزدور در جنگ استفاده کرده است.