دانلود کتاب فرنگیس

حافظ در آن لحظه در حالی که غم و اندوه دلش را گرفته بود این شعر پریشان را سرود.
ناگهان این پرنده سریع از جای خود می پرد و بال های کوچک و قدرتمند خود را در سراسر آسمان می گسترد، بدون اینکه بداند چرا پرواز کرده یا به کجا می رود.

او با عصبانیت بال ها و پرهایش را تکان می دهد و دوباره گوشه کره زمین را به سمت خود می کشد و در آنجا فرود می آید. قلم نیز نمی‌داند چرا حرکت می‌کند یا نامی که روی کاغذ می‌نویسد به چه مقصدی آن را هدایت می‌کند. گاهی اوقات این یک ایده، یک هوس یا یک علاقه است که او را به آن مسیر هدایت می کند.

میل به سفر او را برای مدت طولانی از صفحه ای به صفحه دیگر می برد و اشک می ریزد که نمی داند چرا، و از دلایلی که پنهان کرده است، ناله می کند.

به همین دلیل هرگز از نویسندگان دیگر نپرسید که خالق صفحات آنها کیست. خودش نمی داند یا اگر می داند فراموش کرده است. لحظه ای که قلم شروع به حرکت می کند، افکار با سرعت رعد و برق فرمان می گیرند.

هر بار که کلمه ای نوشته می شود، فکری که باعث پیدایش آن کلمه شده است از بین می رود و فکر دیگری جای آن را می گیرد و کلمه بعدی را به وجود می آورد.

پس از پایان سخنرانی، تمام افکار ایجاد شده توسط کلمات از ذهن نویسنده پاک می شود. اگر خود واژه ها مفسر این افکار بودند و دلیل به وجود آمدن این افکار را آشکار می کردند، این افکار برای همیشه باقی می ماندند،

اما افکاری که این افکار را به وجود آورده اند، نمی توان از کلمات فهمید، خود نویسنده هرگز چنین نخواهد شد می تواند توضیح دهد که چرا این افکار به وجود آمده اند.

کلمه متولد شد. صفحاتی که قرار است ببینید به این صورت جمع آوری و آماده شده اند. قطعاً یک نفر یا چیزی باعث شد که این کتاب را برنامه ریزی کنم. تمام صفحاتی که اضافه کردم به دلایلی کنار هم قرار گرفته اند،

اما نمی توانم هیچ کدام را توضیح دهم. همونطور که میگه اگر در آن زمان نمی توانید افکار خود را به وضوح با کلمات بیان کنید، نمی توانید چیزی اضافه کنید.

اگر ظواهر مردم آنقدر با یکدیگر متفاوت است که هیچ دو نفری از نظر ظاهر و بدن شبیه به هم نیستند، برعکس، روح مردم در همه کشورها و در همه زمانها یکسان است و منحصر به سایر ارواح است هیچ روحی که یکسان نیست این کتاب داستان شخص خاصی نیست، بلکه تراوش روح هر فرد است.

انسان همیشه در برهه‌ای از زندگی‌اش این نیاز را پیدا می‌کند که افکار خود را به سمت نقطه‌ای خیالی که در ذهن خود پرورش داده و برای خود ساخته است، سوق دهد و مدت‌هاست که من روی آن نقطه تمرکز می‌کنم بنابراین و در مورد آن. از آنجایی که این نکته همیشه خیالی بود،

همواره سعی می کرد آن را در لباس هستی و واقعیت بپوشاند. پس همیشه از دوری آن ناله می کرد و هر گاه به نزدیکی آن فکر می کرد و فریب حضور آن را می خورد خوشحال می شد.

گاهی به اشتباه فکر می کرد این نقطه خیالی واقعی شده است و در چشمان و موهای سیاه و دلخراش روح شکرگزار جمع شده و با لبخند یا شاید هم لبخند روح و جان می پذیرفت.

به همین دلیل او باید توجه خود را به این نقطه خیالی معطوف کند، افکارش ملبس به امیال و شیفتگی های حیوانی خود است،

او این سیم بدن ظالم را دوست دارد، من آن را تجسم این اندیشه دیدم. و او تلاش و تنشی را که برای رسیدن به آن نقطه تخیل شما لازم است،

صرف اتصال آن کرده است. اما همین اخیراً هدف آرزوی خود و مقصد مطلوب اندیشه ای دیگر را قربانی کرد و آرزوهای ذات خود را در مسیر دیگری دید. این صفحات انعکاسی از آنچه فکر من در پی این نکته فانتزی به ثمر رسیده است.

اسمش را هر چه بگذاری، اسمش را بگذار عشق، اسمش را شوق و شیفتگی بگذار، نه به اسم اول افتخار می کنم و نه از دومی شرمنده.

زیرا من مطمئن هستم که روح شما نیز وقتی آن را تجربه کنید، این شور را خواهد داشت. یا اگر هنوز آن را تجربه نکرده اید، روزی تجربه خواهید کرد.

به هر حال، هیچ کس که در طبیعت بزرگ شده است، این دنیا را بدون تجربه این طعم ترک نمی کند. فقط اقلیت بسیار کمی از جانبازان به این وضعیت می رسند.