دانلود کتاب لیلی و مجنون

معرفی
نظامی، شاعر پارسی گوی ایرانی، داستان عاشقانه لیلی و مجنون را برای اولین بار در سال 584 هجری قمری نوشت. این گریم زیبا و هنرمندانه در مدت زمان کوتاهی حدود چهار ماه انجام شد. مجموعه اول مشتمل بر چهار هزار و هفتصد بیت بود، سپس نظامی آن را اصلاح کرد و
نسخه نهایی اثر را در سال 588 هجری قمری به پایان رساند. گفتنی است که داستان لیلی و مجنون قبل از نظامی ناشناخته نبوده و در بسیاری از کتاب های ادبی به ویژه به زبان عربی داستان شیدایی «قیس عامری» نقل شده است. حتی اشعار منسوب به قیس در مجموعه ای گردآوری شده و توسط شاعران ایرانی برای شنوندگان خود خوانده می شد. رابعه بنت کعب قارداری اولین سخنور ایرانی است که نام این دو عاشق را در شعر فارسی آورده است.

و شعر او این مضمون را دارد
آیا چشم دیوانه مانند ابر است؟
که رنگ گل صورت لیلی را برگرداند

اما رواج و رواج داستان لیلی و مجنون پس از انتشار نظام نظامی، تمثیل، استعاره و کنایه بود. زیبا قبل از نظامی در دربار غزل نویسان بسیار نادر بود. بعد از نظامی، شاید بیش از صد شاعر هندی، ترکی و فارسی، همه یا قسمتی از هر کدام. آواز نظامی را تقلید کرده اند. گفته شده است که داستان لیلی و مجنون در واقع مضمون است این یک زبان عامیانه بسیار قدیمی بود که پیشینه آن در ادبیات بابلی قابل مشاهده است، با این تفاوت که در آنجا داستان پایان خوشی دارد. اما معلوم نیست که چرا وقتی به ادبیات عرب رسید، پایان دلخراشی داشت.

گویا ذوق و محبت ایرانی متاسف شد که این محبت و عفت در عشق متقابل نبود و سودی نداشت. بنابراین با تملک اساسا داستان این دو عاشق به خوبی ختم شد. با این بیان به نکته بسیار مهمی که شهرت است می رسیم لیلی و مجنون و شباهت آنها در عشق در واقع تلاش والای شاعران ایرانی است و این ایرانیان بودند که داستانی پراکنده و پراکنده را در هم آمیختند و به آن وحدت و انسجام بخشیدند و نکات ظریفی را در آن گنجاندند تا این داستان به این جایگاه و در ادبیات رسید.
فارسی به رتبه بالایی خواهد رسید. هدف از ترجمه این اثر بزرگ و مهیج، آشنایی خوانندگان جوان با یکی از شاهکارهای ادبیات است. فارسی است با زبانی ساده و داستانی کوتاه.

خلاصه شده و منسجم ترین جنبه های روایی آن. گرفته است. ذکر شده است که در روزگاران دور در سرزمین عربستان امیری بود که به بزرگواری و شهرت به دلاوری و سخاوت و مهمان نوازی شهرت داشت. سفره اش همیشه پهن بود و نیازی نبود
ناامید از در خانه اش برنگشت. امیر در اداره امور قبیله و منطقه استاد بود.

حکومت او یکی از مرفه ترین مناطق در میان مردم عرب بود. طایفه او سرشناس، مرفه و زندگی راحت داشتند. اما در کنار این همه شادی و رفاه، امیر غم و اندوه فراوانی را متحمل شد. به سن پیری رسیده بود که هنوز پسری برای دلداری نداشت و این قدرت و
او وارث خشم شما خواهد بود. امیر مثل صدف دلتنگی منتظر مروارید بود.

و گوش در میدان است بی آنکه وجودش را بداند، درد نداشتن عصا در پیری و یاور در لحظه سختی، آتش را می سوزاند. رویاهایش را درو می کند. امیر برای رسیدن به این آرزو نذر می کرد، به فقرا هدیه می داد، یتیمان را نوازش می کرد و در بین راه به دیگران توشه می رساند. سالهای زیادی از عمر امیر به نذر و نیاز گذشت تا اینکه خدای بزرگ در برابر همه خوبی ها و انتظارها و نوحه های امیر و خوشه به او مروارید داد. بذری به وجود او داد. نور گلی چون آتش خندان، چه آتش و هزار گل، چنان روشن از درخشش شب، روز خانه زمین را می سازد.
این نوزاد گل گونه و گونه های گلگون شب های تاریک امیر را چون نگینی درخشان روشن کرد. دلش از دیدن چهره ی زیبای پسر مسافرخانه داری خوشحال شد. امیر در بیت المال را سخاوتمندانه گشود و صدقه داد و مشروب فراوان داد تا مدتها در خانه اش به روی همه باز شد.
سفره اش همیشه پهن است. به دستور امیر پسر عزیزش را به دامان دایه ای مهربان برد. اجازه دادند جوانه وجود کودک را از شیره زندگی سیراب کند.