دانلود کتاب محاکمه

در محاکمه، با تحسینی بیشتر از زمانی که برای اولین بار این کتاب معتبر را کشف کردم، به محاکمه بازگشتم. به هیچ وجه قابل توجیه عقلانی نیست. واقعیت تصویر او همیشه از قلمرو تخیل فراتر می رود و نمی توان گفت کدام بهتر است. نوشتار «طبیعت‌گرایانه»، گستاخی تردید میلسون نسبت به دنیای خیال‌انگیز یا خیال‌انگیز است که به‌دلیل محدود بودن تصویر، واقعی به نظر می‌رسد.

شما می توانید از آن چیزهای زیادی یاد بگیرید. وحشتی که این کتاب پخش می کند تقریبا غیر قابل تحمل است. چرا که نمی‌توانیم به خودمان بگوییم:
آیا من مورد آزار و اذیت هستم؟

درباره کافکا چیزی نمی توان گفت جز اینکه او یکی از نادرترین و بزرگترین نویسندگان قرن حاضر است. و اینکه او اولین بود. سبک نوشتاری که او انتخاب کرد مطابق با نیازهایش است. اگر زندگی کسی منعکس شود
اگر محال است و تعالی آن را نقض می کند، برای این است که به وجود این تعالی معتقد است.
غیر از این تعالی تا رسیدن به آن فاصله دارد. Dharani Dika هم خارق العاده و هم در عین حال بسیار واقعی است.

از آنجایی که قهرمانان او مظاهر خود هستند، او حتی سعی نمی کند آن را پنهان کند و آنها را با حرف اول نام می خواند.مثل جوزف تا… اسم کامل ندارند، سایه های او هستند. ظاهرا کا خاطره و آینده ای ندارد و بخشی از روح این نام کوتاه شده گرفته شده است.
چهره و نام همسر.
یادداشت به جای پیشگفتار

اول از همه باید این نکته را روشن کنیم. ژان لوئی بارو این نمایشنامه بر اساس رمان معروف کافکا وجود نداشت.
ترجمه من از «هملت» نیز بسیار مورد تحسین کارگردان قرار گرفت. ملاقاتم با او را در 4 مه 1942 در دفتر خاطراتم ثبت کردم. روز بعد قرار شد با قایق به تونس بروم، جایی که در طول اشغال عذاب‌آور آلمان در آنجا سرگردان بودم. ژان لوئی بالو و مادام رنو مرا به شام ​​دعوت کردند.

ناهار بسیار خوشمزه و خاطره خوبی بود. در هنگام شام، بازیگر بزرگ ما اصرار داشت که ترجمه هملت را که 20 سال قبل در اولین نمایش اجرا کرده بودم، تمام کنم. خواسته های او به قدری مستمر بود که قول دادم به محض ورود به تونس آن را اجرا کنم و تا تکمیل کامل آن دست از کار نکشم. ژان لوئی بارو نیز در آن روز از برنامه هایش برای اجرای کافکا به من گفت و پرسید که آیا می خواهم کمک کنم.

من از این کتاب عجیب بسیار راضی بودم، اما به او گفتم قبل از تصمیم گیری باید دوباره آن را بخوانم. من این کار را کردم، اما باید اعتراف کنم که در ابتدا مشکلات مربوط به چنین اقتباسی برای من غیرقابل حل به نظر می رسید. اما این توهینی به نابغه ای بود که ژان لوئی بارو بود. وقتی در سال 1945 به فرانسه برگشتم، او دوباره به من فشار آورد و پافشاری بیشتری کرد.

او خودش داستان را توسعه داد و فیلمنامه مفصلی تهیه کرد و به من سپرد. بالو بیشتر از من درباره منابع و امکانات این کار می‌دانست و در مواجهه با سخت‌ترین چالش‌ها آنقدر شجاع و شجاع بود که هرگز نمی‌توانستم به تنهایی با آن مقابله کنم، اما با حمایت او حاضر به ریسک کردن بنابراین تنها کاری که باید انجام می‌دادم این بود که اسکلت نمایشنامه، رمزی را که او به من سپرده بود، درآورم.

من بلافاصله مجذوب، شیفته، هیجان زده شدم و با شادی، سرسختی و اشتیاق به کارم نزدیک شدم. علاوه بر این، من اغلب مجبورم از ترجمه عالی ویارات استفاده کنم و از آنجایی که می‌خواستم همان چیزی را بفهمم، به ندرت خودم چیزی اضافه می‌کنم، بلکه برای کافکا جا می‌گذارم.

اگر این اثر به نظر من به موفقیتی می رسید که شایسته آن بود (در این شکل، در این ارائه و در این پیروزی، من آن را فوق العاده می بینم)، این افتخار به ویژه به پیشگام او یعنی ژان لوئی بارو تعلق می گیرد. خالق و مجری.