دانلود کتاب مزخرفات فارسی

زنگ اول: شیرینی زبان در واقع، ما در مورد زبان فارسی صحبت می‌کنیم که تنها یکی از زبان‌ها و گویش‌های ایران است. اما همزیستی تاریخی اجزای این مجموعه و جداسازی زبان فارسی (فارسی-دری) از میان آنها، موجودیتی را به وجود آورد که حیات و شیرینی آن به لطف این خانواده بزرگ زبانی توسعه یافت. مانند فردی است که نه تنها از وراثت، بلکه از محیط و همچنین از تأثیر متقابل زبان‌ها، گویش‌ها و زبان‌های محلی مانند کردی، لری، بختیاری، شوشتری، گیلکی، ترکی، مازندرانی، طبری، تارت، تاجیکی و غیره، توانایی‌هایی را کسب کرده است. زبان عربی نیز تأثیر بسزایی در توسعه زبان فارسی داشته است. و البته، به گفته‌ی زندیه سعید نفیسی، «استفاده از زبان‌های خارجی، به ویژه زبان‌های سامی، در زبان‌های ایرانی، حکمی تحمیلی و اجباری نیست که تازیانه‌ی اسلام بر ایرانیان فرود آمده باشد، بلکه یک سند است. این امر از دوران باستان وجود داشته، پایه‌های باستانی دارد، کوتاه‌ترین دوره‌ی آن ۱۵۰۰ سال است، اوج فتوحات و شکوه ساسانیان در زمان شهریاری خسرو اول انوشیروان بوده است. اما زمانی بود که پهلوی از آرامی استفاده می‌کرد، زمانی دری جایگزین پهلوی می‌شد، زمانی تازی جایگزین آرامی می‌شد و در همان سنت باستانی، دری از تازی استفاده می‌کرد. زبان‌های دیگر نیز تا به شکل کنونی خود، روابط کم و بیش مشابهی با زبان‌های دیگر داشته‌اند. به ویژه زبان عربی هرگز واکنش‌های افراطی و متعصبانه‌ای از هر دو طرف نداشته و هنوز هم دارد.»۱۳۲ این مقاله که در سال ۲۰۰۳ منتشر شد، ادامه می‌دهد: «تأثیر فارسی بر تازی بسیار بیشتر از تأثیر تازی‌ها و دانشمندان ایرانی است که آن را مطالعه کرده‌اند. آن‌ها از این امر آگاه هستند و دامنه‌ی آن به چند کلمه محدود نمی‌شود. می‌تواند باشد اشاره کرد که زبان تازی نه تنها به معنای واقعی کلمه از فارسی وام می‌گیرد، بلکه از نظر مجازی نیز تابع آن است. در بسیاری از موارد، زبان تازی تابع فارسی است. با گسترش دامنه تحقیقات، مشخص می‌شود که ساختار جملات، تفسیر آنها و چیدمان اجزای جمله در زبان تازی از فارسی وام گرفته شده و گاهی اوقات به وضوح توسط فارسی تقلید می‌شود. نترسید! ما همه در کنار هم برای حفظ زبان فارسی هستیم. اما با این حال، قرار نیست اینجا و آنجا گیر کنیم. ما فقط می‌خواهیم کمی از شیرینی رسانه‌ها، داستان‌های ایرانی و به ویژه ویراستارانی که هر روز در جاهای مختلف فارسی را با قاشق به خورد مردم می‌دهند، بچشیم.
این نوعی شبکه مجازی است. ما می‌توانیم آن را در تیترهای روزنامه‌ها، در سخنان مقامات دولتی، در شوخی‌های روزمره در پیام‌رسان‌های مختلف اینترنتی، در پست‌های کوچک در فیس‌بوک، روی تابلوها و پوسترها، در اشعار شاعران باستانی، در آثار ادبی و کتاب‌های تاریخ و بسیاری از جاهای دیگر ببینیم. یعنی غذا نیست. برای اینکه به این شیرینی دست نزنیم و سفره این کتاب را دست خالی ترک نکنیم، به همان نام «شیرینی» که در جشن‌ها استفاده می‌کنیم، برمی‌گردیم و «است» را به «شیرینی» اضافه می‌کنیم و می‌گوییم «شیرینی بیاورید». و وقتی می‌خواهیم درباره شیرینی دیگری بنویسیم، از کلمه «شیرینی» استفاده می‌کنیم. در مورد «جات»، به گفته دفخدا و معین، اعراب برخی از کلمات فارسی را که به «ه» بی‌صدا ختم می‌شوند با «ات» ترکیب کردند، در حالی که ایرانیان «جات» را با کلماتی ترکیب کردند که به «ه» بی‌صدا ختم نمی‌شوند اما به مصوت «آ» یا «ی» ختم می‌شوند، مانند «مرباجات» و «طلجات». اما نکته این است که مردم مدرن از «جات» به عنوان جمع «گروه» استفاده می‌کنند و احتمالاً نه به عنوان جمع شیرینی‌ها، مانند گذشته. «شیرینیجات» مثلاً به معنای انواع شیرینی است، نه فقط چند نوع. همین امر در مورد روزنامه‌ها، میوه‌ها و ترشی‌ها نیز صدق می‌کند. به گفته یک معلم مدرن، این «ج» جایگزین صدای «نرم» در فارسی است و مردم به درستی آن را به «ات» عربی به معنای «جمع» نسبت می‌دهند و از آن به عنوان جمع استفاده می‌کنند. چه کلماتی می‌تواند گویاتر از کلمات کسانی باشد که به شیرینی زبان، بهترین عسل و شکر را می‌دهند! گردن نازک زبان مادری، خدمت و خیانت رسانه‌ها است و گزارش‌ها، داستان‌هایی هستند که با یک نفس روایت می‌شوند. هر بار به زبانی متفاوت، هر بار با بیانی متفاوت. از یک سو، نویسندگان و اساتید ادبیات به آکادمی‌های زبان پناه می‌برند که انتقادات و سخنان آنها، به جز تعداد کمی، اغلب پر از باید و نباید است. از سوی دیگر، زبان‌شناسانی هستند که همچون لشکری ​​سپر خود را در برابر هر تیر کوچکی که از آن سمت شلیک می‌شود، بالا نگه می‌دارند. هر دو کار خود را به درستی انجام می‌دهند. و دقیقاً همین بحث مداوم است که می‌تواند موضوع زبان را برای کاربران آن، از نویسندگان و روزنامه‌نگاران گرفته تا عموم مردم، زنده نگه دارد. چند سال پیش، یکی از دوستان روزنامه‌نگار ادبی من مطلبی بسیار کنایه‌آمیز نوشت و گفت از آنجایی که فارسی زبان مادری اوست، می‌تواند هر طور که دوست دارد از آن استفاده کند.