دانلود کتاب‌ میرا

معرفی
ولتر وقتی می خواهد تمسخرها و کاستی های جامعه زمان خود را به گونه ای جدید نشان دهد، آنها را در زیر نگاه تیزبین و تازه یک انسان باهوش یا یک وحشی به ما نشان می دهد، بنابراین دیدگاهی که به کار می برد این است که مرد. این دیدگاه با دنیایی که او توصیف می کند بیگانه است، این دیدگاه شاهدی است که خارج از کلیتی است که او تصویر می کند. لطف داستان از شگفتی های این شاهد ساده لوح و زنده و همچنین آشنایی با چیزهایی است که ما خوانندگان عادی را آزار می دهد.
ما ناگهان متوجه می شویم که اخلاق و آداب و رسوم ما برای کسی که از منظری جدید و ناآشنا به آنها نگاه می کند گیج کننده و غیرمنطقی به نظر می رسد. تمام داستان‌های فلسفی قرن هجدهم و تمام داستان‌های نبوی مدرن، مانند داستان‌های علمی تخیلی، که منشأ آنها به داستان معروف ولتر از میکرومگاس برمی‌گردد، از این روش طنز و انتقاد استفاده می‌کردند. ترفند معکوس دیگری وجود دارد که راوی شاهد می شود
نه کسی که از بیرون به صحنه نگاه می کند، بلکه کسی است که بخشی از آن است.
این تاریخ است و او چیزی بیشتر نمی داند.
آنچه آشنا، عادی و طبیعی است برای ما خوانندگان غیر عادی یا حتی تحریف شده به نظر می رسد، اما مشکل این است که راوی داستان با مجموعه ای که توصیف می کند آشنا و سازگار است، زیرا اگر نبود این کار را نمی کرد. . من کاملا آن را می پذیرم. و من چیزی برای گفتن نداشتم و بس
افتادن در
پس در حالی که راوی باید این مجموعه را عادی بداند، چون معیار و گستره ای فراتر از آن ندارد و با تکنیک و مجموعه دیگری آشنا نیست، به راحتی در این مجموعه نمی گنجد و مناسب نیست. دیدگاه چنین داستانی نگاه یک وحشی ساده لوح، ترسیده، شوخ طبع و طعنه آمیز نیست.
بلکه از منظر تمدنی شیطانی است که به دنبال علل درد و ناراحتی است.
هستی در واقع او شخصیتی است که کاملاً با زمانه ما مرتبط است. نویسنده «دنیا» دقیقاً همین دیدگاه دوم را انتخاب کرده است، ظریف‌تر و
اشتباه نکردن سخت تر از صفحه اول است، ما را در وسط صحنه ای قرار می دهد که وحشتناک نیز هست.
همچنین آشنا:
من در دشت به دنیا آمدم و هیچ چیز دیگری نمی دانم.
ما در 837-333-4 شرقی زندگی می کنیم.
ما یک خانه معمولی با دیوارهای سبک داریم…
این گونه را می توان با مربع های شماره گذاری شده روی نقشه شناسایی کرد.
مساحت هر یک از آنها ده کیلومتر مربع است و واحدهای مسکونی که ما می شناسیم محله های پراکنده در سراسر شهر هستند که مردم در آن دفن می شوند و به تدریج کل منطقه زندگی کره زمین را در بر می گیرند و این وحشتناک است. وضعیت. زیرا تمام کسالت، تنهایی و حتی وحشتی که در این منطقه به چشم می خورد، ناگهان گسترش می یابد و ابعاد نهایی خود را به خود می گیرد.
آنها با این سرزمین های خیالی روبرو می شوند که داستان نویسان آینده نگر ما توصیف می کنند.
اینجا یک مدینه فاضله شاد نیست، بلکه اردوگاه و نوعی زندان است. آنها هنوز آینده را زمان و دنیای ظلم و وحشت می بینند. برای چی
دلیل به این دلیل ساده که این دنیا از قبل شروع شده است.
ما الان آنجا زندگی می کنیم.
نویسنده میرا آنچه را که جامعه امروز ما را چه در شرق و چه در غرب بیشتر تهدید می کند مورد بررسی قرار داد. او به نوبه خود مانند پیشینیان خود خاطرنشان کرد که شرق و غرب به یکدیگر شبیه هستند، اگرچه آنها را دو متضاد ایدئولوژیک و همچنین دو متضاد جغرافیایی می داند، صرف نظر از اینکه روش اخلاقی در اینجا وجود دارد یا آنجا. وحدت بر زندگی شهروندان حاکم است، روش خنده ابدی، خوش بینی
رسمی بودن و غیرشخصی بودن، که خوشحال کننده است.
او مدام می خندد
انسان سالم همه را می خنداند…
بعد از مرگ بونیر طبق رسم فعلی او اینگونه لبخند زد…
این خنده در واقع یکی از ترسناک ترین نقوش تکراری این کتاب است.
آمریکای جانسون و چین مائو چالش منحصر به فرد سرنوشت ما را برجسته می کنند. خانه های شفاف نشانه آن است که دیگر از راز و امور شخصی خبری نیست و همه چیز باید در حضور همگان و آگاهانه انجام شود.
این واقعیت که پدر و مادر زمانی کشته می شوند که دیگر قادر به بزرگ کردن فرزندان خود نیستند، متعلق به آیین جوانی توسعه یافته ترین کشورها است.
سرمایه داران، چه سوسیالیست و چه کمونیست، محبوب هستند، حتی امروز در ایالات متحده آمریکا مردم دیگر پیرمردها را در کوچه پس کوچه ها نمی بینند، با آنها چه کرده اند؟ دوستان دوست می شوند و آداب دوستی هم قانون و هم نظم است.
دین گرد هم آمد تا با هم باشند (با هم بیایند) و با هم باشند
ترسیم شده در آمریکا… همانطور که از شروع میرا فهمیدم