دانلود کتاب نیمه تاریک وجود

فصل اول
جهان بیرون، جهان درون
وقتی که تحمل درد و رنج بیشتری نداریم، اغلب در مسیر رشد و تکامل قدم می‌زنیم. کتاب “نیمه تاریک” بخشی از شخصیت ما را آشکار می‌کند که موجب بن‌بست شدن روابط و مانع از تحقق رویاهایمان می‌شود. کارل یونگ این بخش را “سایه” می‌نامد. “سایه” شامل ویژگی‌های تاریک شخصیتی ماست که سعی می‌کنیم پنهان کنیم و یا انکار کنیم، و آن جنبه‌های تاریکی است که فکر می‌کنیم قابل قبول نیستند، همانطور که دوستان و حتی ما خودمان فکر می‌کنیم.
وجود نیمه تاریک در اعماق آگاهی ما گواه عیب و نقص‌هایی که قادر به آگاهی از آنها نیستیم است، که مخفی و از دید دیگران پنهان می‌شود. پیام به نظر می‌رسد که از این مخفیگاه به ما می‌رسد: “من عیب دارم و نیستم کامل. من مورد علاقه نیستم و شایسته نیستم. من ارزش کافی ندارم.” بسیاری از ما متمایل به باور این پیام‌ها هستیم و این باعث می‌شود که احساس کنیم اگر وارد اعماق وجودمان شویم، با چیزی ترسناک روبرو خواهیم شد. این ترس از پذیرش احتمال وجود چیزی ناپذیرنده درون خودمان، باعث می‌شود که اغلب از بررسی عمیق وجودمان بپرهیزیم.
در این فصل، به دقت به وجود خودمان پرداخته و با ترس‌ها و احساساتی که پنهان کرده‌ایم مواجه می‌شویم. برخی از ما به گونه‌ای ناآشنا با این ترس‌ها هستیم که تا زمانی که آنها را به دیگران انتقال دهیم، حتی ادراک نمی‌کنیم. ما این ترس‌ها را به محیط زندگی‌مان، دوستان و حتی افراد غریبه منتقل می‌کنیم و سعی می‌کنیم با انکار یا پنهان کردن آنها مقابله کنیم. به گونه‌ای ماهرانه خود و دیگران را فریب می‌دهیم که حقیقتی پشت پرده‌ها پنهان می‌شود. ما به خوبی در این رفتار عادت می‌کنیم و گاهاً فراموش می‌کنیم که وجود واقعی‌مان در پشت نقاب‌ها پنهان است. گمان ما این است که همان فردی هستیم که در آینه مشاهده می‌کنیم.
ما باور داریم که ما فقط یک جسم و یک روح نیستیم. حتی بعد از تجربه شکست‌های مکرر در روابط، رژیم‌های غذایی، و رویاهایمان، ما همچنان پیام‌های درونی هشدار دهنده را نادیده می‌گیریم و به خودمان می‌گوییم که همه چیز درست خواهد شد. ما چشمان خود را بسته و به ترس‌های درونی خود پشت کوچه‌های ذهنمان فرار می‌دهیم تا باورهای منفی خود را زنده نگه داریم؛ باورهایی که اصلاح ناپذیر و بدبینانه هستند.
به جای سرکوب کردن سایه‌های خود، باید با ترس‌های خود روبرو شده، آن‌ها را بپذیریم و در آغوش بگیریم. منظورم این است که بپذیریم که این ترس‌ها نیز به ما تعلق دارند. لازاریس، نویسنده و معلم معنوی، می‌گوید: “راه حل در سایه‌های پنهان است؛ سایه‌ها می‌توانند به تغییر و تحول تبدیل شوند، تحولی که می‌تواند بر سلول‌ها اثرگذار باشد و DNA را تغییر دهد.
سایه نشان‌دهندهٔ شخصیت اصلی ماست و حاوی ارزشمندترین ویژگی‌های ما می‌باشد. با مواجهه با این ویژگی‌ها، مجبور می‌شویم که تجربه یکپارچگی و شکوهمندی خود، از جمله وجودیمان نیک و بد و روشن و تاریک را تجربه کنیم. در آغوش گرفتن تمام جنبه‌های شخصیت خود، ما می‌توانیم از امکانات نیمه تاریک وجود ۱۵ بهره ببریم و اعمال خود را آزادانه در این دنیا انتخاب کنیم. درون نیز هنگامی که نقش بازی و پنهان کردن وجود در حال ادامه دادن است، مانع از آزادی واقعی ما می‌شود.
سایه‌ها به ما درک و راهنمایی می‌دهند و در کل وجودمان تأثیر می‌گذارند. باید این ویژگی‌ها را کشف کرده و همچنین احساسات سرکوب شده خود را آزاد سازیم تا به بخش‌های دیگر وجودمان متصل شوند. این احساسات فقط زمانی باعث مشکل می‌شوند که سرکوب شوند و در نهایت در مواقع نامطلوب بروز پیدا می‌کنند.
حملات ناگهانی ما در حالات حساس زندگی را تزریق می‌کنند. زمانی که انسان با سایه خود آشتی می‌کند، زندگی‌اش مانند کرم ابریشم است که به پروانه‌ای زیبا تبدیل می‌شود. دیگر نیازی نیست که نقش بازی کنید یا وجودتان را ثابت کنید. زمانی که سایه خود را آغوش گرفتید، دیگر نیازی به ترس و وحشت نیست. درون سایه خود، هویت و وجود اصلی خود را پیدا کنید و از تمام شکوه آن بهره‌مند شوید. در این حالت، آزادید تا زندگی‌ای را که همواره می‌خواستید، بسازید. همه ما با ساختار احساسات سالم به دنیا می‌آییم، خود را قبول داریم و دوست داریم. ما قضاوت نمی‌کنیم که کدام ویژگی‌هایمان خوب است و کدام بد. با تمام وجود در لحظه زندگی می‌کنیم و خودمان را آزادانه بروز می‌دهیم، اما به تدریج از اطرافیانمان یاد می‌گیریم که چگونه رفتار کنیم، چگونه خوراک بخوریم و خواب بخوابیم. این باعث می‌شود که تفاوت‌ها را مشخص کنیم و ببینیم که آیا افکار و احساسات ما به سرعت پذیرفته می‌شوند یا خیر.
به تدریج یاد می‌گیریم که چه رفتاری باعث قبول ما می‌شود و چه رفتاری باعث رد شدن مان.