دانلود کتاب هنر ظریف بی خیالی

چارلز بوکفسکی ، شخصی بی‌ اعتبار و در بدترین حالت های زندگی اش ، همیشه می‌ خواست نویسنده شود . اما مدت‌ ها طول کشید و هیچ‌ کدام از ناشران و رسانه‌ ها مایل به منتشر کردن آثارش نشدند ؛ اعتقاد داشتند که آثارش نامناسب و مسموم هستند . این واکنش‌ ها باعث شد که افسرده و به الکل وابسته شود و دردی که هرگز از او دست برنده نشد . به همین دلیل او بهترین نقطه برای شروع است .
بوکفسکی در واقع یک کارمند بایگانی در اداره پست بود. او حقوق کمی دریافت می‌کرد که بیشتر آن را برای مصرف الکل خرج می‌کرد. او با بقیه حقوقش را نیز در میدان شرط‌بندی و قمار از دست می‌داد. در تنهایی شب‌ها الکل می‌خورد و گاهاً شعرهایش را با تحریر زهوار در فت ماشین تحریر چکش میزد. بسیاری از شب‌ها به علت مستی، خواب نمی‌برد. این حال و هوای تاریک و بی‌هوده باعث شد که سه دهه از زندگی اش را با مصرف الکل، قمار و زنان بدرفتار سپری کند. اما وقتی پنجاه ساله شد، ویراستار یک نشریه کوچک به وحشت بوکفسکی علاقه نشان داد. این علاقه و وحشت به او انرژی داد تا از نو شروع کند. او تصمیم گرفت تا شانس خود را امتحان کند. این بود شانس اول واقعی‌ای که بوکفسکی به دست آورد و آنهم تشخیص داد که ویراستار واقعا به او علاقه دارد. این علاقه سبب شد تا بوکفسکی برای خودش هم ارزشِ موضوع را حتماً بفهمد. در جواب به ویراستار نوشت: “من باید یکی از این دو گزینه را انتخاب کنم: یا در اداره پست باقی بمانم و دیوانه شوم، یا از اینجا بروم و با نوشتن سعی کنم زنده بمانم. من تصمیم گرفتم از گرسنگی بمیرم.” بعد از امضای قرارداد، اولین رمانش را ظرف سه هفته نوشت و نام آن را “اداره پست” گذاشت.
در معرفی نامه کتابش ، بوکفسکی نوشت “برای هیچ کس”. او به عنوان یک شاعر و نویسنده معروف شش کتاب بی نظیر و صدها شعر پخش  کرده و بالای  2 میلیون جلد از آثارش خریداری شده است . علیرغم انتظارات ، به خصوص خودش ، به معروفیت رسید . داستان‌ های او مانند درس های زندگی ، منبعی برای حکایت های ادبی ما هستند . سرنوشت بوکفسکی نمایانگر یک واقعه آمریکایی است ، کسی که برای دستیابی به آرزو هایش تلاش می‌کند و هرگز دست از تلاش بر نمی دارد . به عبارت دیگر، زندگی او تجسمی از رؤیای آمریکایی است. او در برابر همه چالش‌ها استوار ماند و به دستاوردهای بزرگی دست یافت. به نوعی فیلمی آماده است تا زندگی او را به تصویر بکشد و همه ما با نگاه به داستان‌های مانند داستان بوکفسکی، می‌گوییم: “واقعاً او هرگز دست از تلاش بر نداشت، هرگز تسلیم نشد و همواره عاشق خودش بود و از اعماق وجودش به خودش ایمان داشت.
افسوس که روی مزار بوکفسکی این حرف نوشته شده است : “او هرگز سعی نکرد چیزی غیر از خودش باشد”. این جمله نشان می‌دهد که بوکفسکی به خودش و واقعیت‌های زندگی‌اش صادق بود. موفقیت او ناشی از صداقت و صراحتش بود، حتی به مواجهه با ناکامی‌ها و شکست‌هایش پوشیده نبود. او همواره با خودش به عنوان یک شکست خورده برخورد می‌کرد و شهرت و ثروت نتوانستند او را به یک فرد بهتر تبدیل کنند.
همینگونه نبود که تبدیل شدن به یک انسان بهتر منجر به معروفیت و موفقیت می‌شد. پرورش دادن به خود و رسیدن به شهرت همیشه همراه هم هستند، اما این به معنایی نیست که دوتایی یکسانی دارند. در جامعه امروزی ما مختصر است که در چشمداشت مثبت ،ولی غیر حقیقی. مثبت باشید و بهترین‌ها را برای خودتان بخواهید. اینکه هر روز طلا بخورید یا طلا ببرید و همسرتان را برای خداحافظی ببوسید و بعد با بالگرد به دفتر بروید، همه روزها را لذت بخش نمی‌کند. اگر چند لحظه برای فکر کردن وقت بگذارید، متوجه خواهید شد که تمام توصیه‌های مرسوم زندگی بر روی نقاط ضعف و نقص‌های شخصی تان تمرکز دارند. آنها به آنچه که اکنون به عنوان کمبودها و شکست‌هایتان می‌بینید، تاکید می‌کنند. شما بهترین راه‌های کسب درآمد را یاد می‌گیرید، چون حس می‌کنید که در حال حاضر پول کافی ندارید. اما آیا واقعاً به این جملات تایید کننده نیاز دارید؟ وقتی حس می‌کنید زیبایی ندارید، آیا واقعاً به تصدیق خود نیاز دارید که زیبایید؟ اقدامات مذهبی چون تجسم فکری را برای رسیدن به موفقیت انجام می‌دهید، چون حس می‌کنید که هنوز هم به قدر  کافی باهوش نیستید.