دانلود کتاب پینوکیو

داستان پینوکیو اصلیًا به زبان ایتالیایی نوشته شده است و به عنوان یکی از معروف‌ترین کتاب‌های ایتالیا شناخته می‌شود. این داستان به تمام زبان‌های جهان و حتی به لهجه‌های محلی اسکاتلند و ایرلند ترجمه شده است و والت دیسنی، نابغه قرن بیستم، آن را به شکل یک فیلم زیبا بازسازی کرده است.

ترجمه حاضر از متن انگلیسی انجام شده که جوزف واکر آن را از ایتالیایی ترجمه کرده است و چیره دست ریچارد فلوتی آن را نقاشی کرده است. نویسنده واقعی این کتاب، کارلو لورنزینی است و او آن را به نام ساختگی “کولودی” نوشته و به همین نام معروف شده است. “کولودی” نام یکی از دهات‌های توسکانی است.

نویسنده خودش یادداشت کرده که دوران کودکی‌اش پر از سرکشی بوده و در دبستان به مشکل برخورده و محیط دبستان را پر آشوب کرده است. همواره لباس هم‌شاگردان خود را با تصویر خر و اسب زینت می‌داده و کلاه کاغذی بر سرش می‌گذاشت. چنین سیر خود را به شکل آتش‌بازی توصیف کرده است.

این کتاب در سال ۱۸۸۱ میلادی تکه‌تکه برای روزنامه‌های کودکان نوشته شده و به گونه‌ای پرطرفدار شده که به‌زودی در سطح جهان شناخته شد. در ایتالیا حتی به عنوان کتاب درسی نیز مورد استفاده قرار می‌گرفت و تماشای نمایش خیمه شب بازی پینوکیو لذت بخش است که تجربه‌ای متفاوت نسبت به تنهایی خواندن داستان به همراه دارد.

ایتالیا به عنوان سرزمین زیبایی و مرکز هنر دارای قهرمانان خیمه شب بازی زیادی است، هر یک با آداب و رسوم خاص خود. این قهرمانان شامل پهلوانان معروف مثل پانتالونه و استنترلو و ژیان دوئولفو هستند، که همگی از دشمنان خود، ابلیس، معروف‌تر هستند. اما پینوکیو قلمرو خود را دارد و با قهرمانان دیگر تفاوت دارد.

یک داستان دیگر به نام “سان پهلوان کچلها” وجود دارد که توسط کارول دلاکییزا نوشته شده است. داستان در مورد جمع آوری تمام پهلوانان کچله ایتالیا در فلورانس است تا قهرمان خود را برگزینند. پینوکیو، کتابی است که درس‌های اخلاقی را به خوانندگانش می‌آموزد. این کتاب بر خلاف کتاب‌های اخلاقی سنتی است و بر انسان‌دوستی، همدردی و صلح دوستی تأکید دارد. داستان همچنین مفاهیمی مانند کینه، انتقام، دروغ و نادرستی را به نمایش می‌گذارد و اهمیت گذشت و دوستی را تأکید می‌کند.

“یک تکه چوب بود که نتراشیده و نخراشیده و رنده نشده بود، همان چوبی که مردم برای گرم کردن اتاق در بخاری می‌اندازند. این داستان با آغاز عبارت ‘یک پادشاهی بود’ شروع نمی‌شود.”

من نمی‌دانم این تکه چوب از کجا آمده بود؛ اما یک روز، آنتونیو، پیر دوکان درودگر، آن را پیدا کرد. آنتونیو با بینی آلو بالو و درخشانش به عنوان استاد آلو بالو شناخته می‌شد. او آن تکه چوب را دید و با خود گفت: “این تکه چوب مناسبی برای ساختن پایه میز است.” وقتی دست برداشت تا آن را صاف کند، یک صدای نازک شنید. او به دنبال منبع صدا گشت اما هیچکس را ندید. هر جا نگاه کرد، هیچکس حضور نداشت.

در این صحنه، استاد آلو بالو به نقطه‌ای رسید که به نظر می‌رسید یک صدا شنیده، اما در واقع هیچ صدایی وجود نداشت. او تصمیم گرفت دوباره به کار خود ادامه دهد و سعی کند تمرکز خود را حفظ کند. وقتی تیشه را دوباره برداشت و آن را به چوب زد، یک صدای دردآور بلند شد. استاد آلو بالو از تعجب سرش خشکش زد؛ چشمانش از کاسه سرش بیرون می‌افتاد و زبانش از دهانش بیرون جست. با وجود ترس و لرز، با چشمان سرخورده به چوب گفت: “تو کی بودی که صدا کردی؟ اینجا هیچ کس نیست. شاید این تکه چوب مانند بچه‌های شیرخوار صدا می‌کند. من باور نمی‌کنم که این تکه چوب مثل بقیه‌ی چوب‌ها است وصل است.”