دانلود کتاب کافکا در کرانه

پیش گفتار
در بین نویسندگان هم دوره ژاپن ، علاوه بر شخصیت‌ هایی چون kavabata و اوکتاگاوا ، mishima و كنزابورو اوئه برجسته‌ تر از هم هستند .  اوئه برندهٔ جایزه nobel ادبی در سال ۱۹۹۴ است و آثارش به عنوان یک نمای شهری‌ نشینی شهرت دارند . Haruki Murakami نیز، با تأثیر گرفتن از تمدن و ادبیات غربی ، جای خود را در صحنهٔ ادبیات ژاپن باز کرده است . در حقیقت ، او به عنوان نمایانده‌ ای از فرهنگ یومی تأثیر بسزایی از آثار غربی در کتاب‌ هایش نشان داده و این ممکن است دلیل بالقوهٔ جذابیت آثارش باشد . هاروکی موراکامی در سال هزارو نهصدو چهل و نه در کیوتو به دنیا آمده و در دانشگاه توکیو در رشتهٔ ادبیات انگلیسی تحصیل کرده است. علاوه بر این، بین سال‌ های هزارو نهصدو هفتادو چهار و هزرارو نهصدو هشتادو یک میلادی، یک دیسکو در ژانر jazz در توکیو اداره می‌ کرده و سپس به نوشتن ادامه داده است . او به ورزش علاقه‌ مند بوده و سابقه‌ ای در شنا و اسکواش دارد . به طور معمول او صبح‌ ها زود بیدار می‌ شود و تمرینات مختلف ورزشی را به صورت منظم انجام می‌ دهد ، از جمله دویدن ماراتن .
او می‌ گوید که با مرور وقت و پیر شدن ، نخواهد توانست به همان افتخار برسد . تخصص وی در موزیک و ورزش ، و از جمله دانش او در زمینه‌ی ادبیات ، در آثارش آشکار است . وی همچنین ترجمه کتاب‌ های مدرن آمریکایی را به زبان ژاپنی به عهده گرفته و حدود بیست اثر را ترجمه کرده است ، چه به تنهایی و چه با همکاری یکی از دوستانش که استاد دانشگاه توکیو است . از جمله ترجمه‌ های وی ، ناتور دشت از سالینجر و زمانی از فیتزجرالد ، ترومن کاپوتی و نویسندگان دیگر است . وی معتقد است که این کار یک سرگرمی است و نه کار ، اما بدون شک تأثیر بسیاری از نویسندگان معروف را دریافت کرده است . آثار وی در غرب ، به ویژه در میان جوانان و دانشجویان ، مورد توجه زیادی قرار گرفته و بعضاً به تیراژ های چند میلیونی رسیده است . او که در دوران بعد از جنگ جهانی 2 بزرگ شده است ، از سنت‌ های آن دوران ناخوشش آمد . او می‌ گوید : ” پدر و مادرم همیشه از ادبیات ژاپن حرف می‌ زدند ، اما من به آن علاقه‌ ای نداشتم . بنابراین ، به جای آثار ژاپنی ، به طور اصلی آثار قرن نوزدهم اروپا را مطالعه می‌ کردم ، از جمله  اثر های ، داستا ، فلوبر و دیکنز .” سپس به کتب های آمریکایی کوتاه داستان‌ های بی ترحم و علمی-تخیلی رو دست برد و بعد از مطالعه آن‌ها به زبان اورجینال ، علاقه‌اش به موزیک های غربی نیز شروع شد .
از آن پس به شدت به گوش دادن جاز علاقه‌ مند شد . تا سال هزارو نهصدون هشتادو هفت ، چیزی نمی‌ نوشت ، اما در همین سال ، ترانه‌ ای به نام “صدای باد را گوش کن ” را نوشت و پیروز هدیه نویسنده های مبتدی یکی از روزنامه ها شد . موفقیت چند داستان کوتاه، و سپس زمانی که دومین کتابش را نوشت، باعث شد به فکر فروش کلوب جاز بیفتد. در سال هزارو نهصدو هشتادو چهار به usa سفر کرد و در این سفر با ریموند کارور آشنا شد . پس از مرگ کارور در سال هزارو نهصدو هشتادو هفت نوشت : “ریموند کارور بدون شک برجسته‌ ترین معلم و همچنین خفن ترین رفیق ادبیاتی من بود. ”
در سومین کتاب خود ، “تعقیب گوسفند وحشی” ، که در سال هزارو نهصدو هشتادو دو منتشر شد ، نویسنده به موفقیت بیشتری دست پیدا کرد . این کتاب از ساختار پویای زمان ، الهام گرفته از آثار چندلر ، بهره برده است . اما برای اولین بار ، نویسنده بدون برنامه‌ریزی دقیق ، به نوشتن پرداخت و به داستان فرصت داد تا به طور خود جوش شکل گیرد . او اظهار می‌ کند که این نوع از نوشتن یک نوع روشنفکری آزاد است . او از جذابیت نوشتن در زمان حال یا روایت داستان لذت می‌برد ، زیرا نمی‌ داند چه اتفاقاتی در صفحه بعد رخ خواهد داد . او به دنبال کشف نوای متفاوت و جدیدی است و معتقد است که عشقش به موسیقی jazz نقش مهمی در طرح و نثر آثارش دارد .
من همواره احساس ضربان درونی موزیک را تجربه می‌ کنم . این احساس برایم بسیار اساسی است . زمانی که در شهر عجیب ظالم زندگی می‌ کردم ، این ضربان با پیچیدگی‌ های تازه‌ ای همراه بود . در نهایت ، این اثر ، جایزه مهمی یورش نیافت . در سال ۱۹۸۶، با همسرم به سفری در منطقه مدیترانه رفتم . می‌ خواستم تجربهٔ مستقل‌ تری داشته باشم ؛ امری که در ژاپن ساده نبود ولی در اروپا و آمریکا معقول بود . با این حال ، برای مدتی گمراه بودم ؛ کی من هستم ؟ چه می‌ خواهم انجام دهم ؟ هدف من از زندگی چیست ؟ بودن ژاپنی به معنای چیست ؟ در سال هزارو نهصدو هشتادو هفت ، ابتدا در پالرمو و سپس در رم سکونت گذاشتیم و در آنجا ” جنگل نروژی ” را نگاشت . به این ترتیب ، به عنوان یک نویسندهٔ جدید ، هرگز داستانی به صورت ساده و نسبتاً احساسی ننگذشته بودم ؛ من می‌ خواستم خودم را بررسی کنم . با این حال ، تا سال ۱۹۸۸ به وطن بازگشتم و پنجمین رمانم ” رقص رقص رقص ” را نگفتم ؛ واقعیت هنوز درونم جای نگرفته بود . در ایتالیا ، زندگی آرام و بی‌ نگرانی داشتیم ، اما به وضوح چیز های زیرین در حال رخ دادن بود . من بسیار غمگین بودم .