دانلود کتاب کا گ ب در ایران

این داستان 40 سال به طول انجامید. در واقع، از دیدگاه روسیه، حتی قبل از محاصره برلین در سال 1948 شروع شد، اما ما در غرب توجه چندانی به آن نداشتیم.

این می تواند پس از سال 1988 ادامه یابد، اما با فروپاشی دیوار برلین در آن روز به پایان رسید.
برای بسیاری از نسل من، چهار دهه بین این دو تاریخ،

که تقریباً یک عمر کامل را در بر می گرفت، تحت الشعاع تهدید دائمی جنگ سرد قرار گرفت.
در طول این ۴۰ سال بی‌سابقه،

جهان کمونیست به دنبال تسلط بر کل جهان بود و همه کشورها و قدرت‌هایی که سد راه این پیروزی بودند، که صرفاً به عنوان غرب شناخته می‌شدند،

سعی کردند از موفقیت این توسعه‌طلبی بلندپروازانه جلوگیری کنند.
این تلاش به هزینه جان ده ها هزار نفر و با هزینه غیرقابل توصیف گنجینه انسانی انجام شده است.

در آخرین لحظه چندین بار از فروپاشی جنگ و ویرانی نهایی دو طرف جلوگیری شد. در تمام این مدت، به عنوان بخشی پنهان و جدایی ناپذیر از آن، جنگ مخفیانه ای در جریان بود.

در این جنگ، سازمان های اطلاعاتی و ضد جاسوسی هر دو طرف به دنبال دستیابی به حقایق مهمی بودند که پیروزی اربابان مربوطه را تضمین می کرد.

برای کمونیسم و ​​اتحاد جماهیر شوروی، سازمان اصلی مسئول دستیابی به این هدف KGB، به ویژه واحد خرابکاری خارجی آن، اداره اول بود. KGB در بهترین حالت خود قادر بود با هوش،

بی رحمی، مهارت و وحشیگری فوق العاده ای عمل کند. در بدترین حالت ممکن است بی ادب، دست و پا چلفتی، ساده دل و احمق باشد. اما ما در برابر چنین شرایطی بیمه نبودیم.

شاید این به دلیل طبیعت انسان باشد که در محیط های متخاصم مهارت و کارایی فوق العاده ای فراتر از آنچه در شرایط عادی مناسب است، نشان می دهد.

از دید غربی ها، KGB واقعاً یک موجودیت افسانه ای بود، چیزی که فقط در این نوع داستان های جاسوسی جذاب پیدا می کنید.

ما در موفقیت‌های آنها، مانند فرار فیلبی، برگس مک‌لین و بلیک، اغراق می‌کنیم، در حالی که فرار بیش از 200 مامور KGB را نادیده می‌گیریم.

این برداشت یک طرفه بدون شک نتیجه ناکامی های ما بود که معمولاً تیتر اول روزنامه های آزاد می شد در حالی که اخبار پیروزی های ما نادیده گرفته می شد.

یکی از برجسته ترین افسران KGB که به غرب پناهنده شد، ولادیمیر کوژچیکین بود. نباید از نظر دور داشت که اکثریت فراریان ما ضعیف، ساده لوح، سرکش و ناامید بودند،

اما افسران KGB، GRU و وزارت امور خارجه به ما گفتند که آنها بهترین مردم کشور هستند و شهروندان عادی شوروی فقط می توانند رویای زندگی بر اساس استانداردهای زندگی خود را داشته باشند.

او قد بلند، خوش تیپ، باهوش و بسیار بافرهنگ بود. او چندین زبان را روان صحبت می کرد و در راه رسیدن به مقام عالی بود.

در نهایت، او از طرفداری، تبعیض، تعلل، فساد و رشوه خواری که در اطراف خود می دید، به شدت نگران بود.
همانطور که او در این کتاب جذاب توضیح می دهد،

حرفه اش به سرعت به جایی رسید که با وجود تمام مزایایی که از آن برخوردار بود، دروغ های نهفته در سیستم کمونیستی را تشخیص داد و دیگر نتوانست آن را تحمل کند.

بنابراین از تهران، شهری که در آن کار می کرد، به غرب گریخت.
او صرفاً کارمند میرزا بنویس نبود،

بلکه یکی از مقامات کلیدی اداره اول و اداره بیگانگان غیرقانونی بود و پیشروی فعالیت های خرابکارانه سازمان KGB در ایران به شمار می رفت. این آثار از او مردی بسیار ارزشمند ساخت.

حالا پس از گذشت سال ها، او موفق شده است کتابی درباره زندگی خود بنویسد و منتشر کند. در بخشی از مردی می خوانید که از معامله عقل و وجدان خود با آپارتمانی زیباتر یا کت

و شلواری باهوش تر امتناع کرد و در قسمتی دیگر، چهره واقعی دستگاه نظامی فاسد که بسیاری از مردم را برای مدت طولانی در شرق پرده آهنین زندانی کرد، آشکار می شود.

برای ما که در غرب زندگی می‌کنیم و سال‌ها به هیاهوها و شیپورهای جامعه‌ای گوش داده‌ایم که مسکووی‌ها را می‌ستاید و می‌کوشند

ما را در برابر قدرتشان خلع سلاح کنند، چنین کتابی بسیار راضی‌کننده خواهد بود. چون در واقع داستان یکی از مهم ترین عوامل دشمن ما یعنی KGB است که سال ها کار کرده است.