دانلود کتاب کجا می ریم بابا

متیو قشنگ و عزیزم ، توماس مطلوم و دوست داشتنی من
هنگامی که تو بچه بودی بارها خواب دیدم
برای کریسمس به آنها کتابی می دهم ، مانند کتاب تن تن .
بعد از مطالعه کردن کتاب ، توانستیم کنار هم بنشینیم و درباره آن مدت های طولانی صحبت کنیم . من تینگ تینگ را به خوبی می شناسم ، همه اعداد او هستند
چندین بار خواندم .
اما من هرگز آن را امتحان نکردم ، فایده ای نداشت ، شما بچه ها .
اگر نمی توانید بخوانید یا بنویسید ، خواندن یا نوشتن را یاد نگرفته اید . کادوی کریسمس شما هرگز از بلوک ها یا ماشین های کوچک ساخته نمی شود .
بدون تخلف . . .
متیو جان ، تو به دنبال توپ جایی رفته‌ ای و دیگر نمی‌ توانی به ما کمک کنی تا آن را پیدا کنیم ، اما توماس ، تو هنوز در زمین گیر کرده‌ای و روز به روز بیشتر در ابرها می‌ افتی ، امیدوارم چه زمانی کتاب را به شما می دهم . این کتابی است که برای تو نوشتم تا فراموشت نکنم تا در پایان فقط یک عکس روی گواهی معلولیتت باقی نماند . آنچه را که خدا نگفته است بنویسم . یا اینکه به خاطر افسوس هایی که داشتم پدر خوبی نبودم . خیلی زمان ها هم نمی توانستم تو را تحمل کنم و دوست داشتنت برایم سخت و واقعا دشوار بود . مرد با تو
ایوبی قرار بود حوصله یک فرشته را داشته باشد ، اما من فرشته نبودم . میخوام بگم به معنای واقعی کلمه واقعا شرمنده ام که نتونستیم با هم خوش باشیم و ببخشید که تاپیک رو راه انداختم و خرابش کردم .
چیزی که آوردم این بود . . .
تو بر ما و خودت بدبختی آوردی و عذاب بهشت ​​گرفتی .
اسمش این است بد شانسی بله بد شانسی .
دیگر شهرت و شکایت بس است .
وقتی در مورد کودکان معلول صحبت می کنیم ، انگار به نظر می رسد که در مورد یک فاجعه صحبت می کنیم . این بار دوست دارم با لبخند با شما صحبت کنم .
همیشه ناخود آگاه و ناخواسته لبخند نمی زنید .
با تشکر از شما ، من مزایای را با والدین فرزندم مقایسه کردم .
خوشبختانه که گاهی اوقات نگران کلاس و تکالیف هستم .
من هرگز نگران موقعیت شما نبودم زیرا تحصیلات شما را دریافت کرده ام
ما واقعا هرگز مجبور نبودیم تصمیم بگیریم که علم یا ادبیات را برای شما انتخاب کنیم . ما نگران این نبودیم که بعداً چه کاری انجام می دهید .
من می توانم از خیریه شما استفاده کنم ، به خصوص که سال هاست از برچسب مالیات ماشینم رایگان استفاده می کنم .
من یک ماشین بسیار بزرگ آمریکایی رانندگی می کنم .
از روزی که گذاشتمش تو 10 سالگی و کامارویم مدام میگفت کجا میره ؟
پدر ؟
اولین باری که جواب می دهید ، به خانه می روید . باز هم بعد دقایقی با همان طرز بسیار بی شیله پیله و ساده لوحانه همان سوال را بازگو می کند ، انگار چیزی در ذهنش نبود . دوباره سوالی در ذهنش می گذرد و می پرسد : کجا ؟
داری میری بابا ؟ دیگه جواب نمیدم . . .
اگر راستش را بخواهید به اینصورت است که مادر بیچاره من دیگر نمی دانم کجا می رود . ما روی یک جریان آب شناور هستیم و مستقیماً به سمت خود اقیانوس می رویم . من یه بچه معلول دارم بعد دومی چرا سومی فقط سه سالشه نمیتونه بازی کنه . . .
من انتظار این را نداشتم
به کجا خواهیم رفت پدر جان ؟
وارد بزرگراه می شویم و در جهت مخالف حرکت می کنیم .